علل اوریون
اوریون توسط ویروس اوریون ایجاد می شود، این ویروس به خانواده ای از ویروس ها که تحت عنوان پارامیکسوویروس شناخته می شوند تعلق دارد. این ویروس ها منبع شایعی از ایجاد عفونت بویژه در کودکان هستند.
زمانیکه دچار اوریون می شوید، ویروس از مجاری تنفسی شما (بینی، دهان و گلوی شما) به سمت غدد پاروتید گسترش می یابد (غدد پاروتید، غدد تولید کننده ی بزاق هستند که در طرفین صورت شما قرار گرفته اند) و در آنجا شروع به تکثیر می کند. این تکثیر موجب تورم غدد می شود. ویروس همچنین می تواند وارد مایع مغزی نخاعی شما شود، مایعی که مغز و نخاع شما را احاطه کرده و از آنها محافظت می کند. وقتی که ویروس وارد مایع مغزی نخاعی شد می تواند به سایر قسمت های بدن مانند مغز، پانکراس، بیضه ها (در پسران و مردان) و تخمدان ها (در دختران و زنان) گسترش پیدا کند.
اوریون چگونه سرایت می یابد؟
اوریون یک ویروس انتقال یابنده در هواست و می تواند به روش های زیر پراکنده شود:
- سرفه یا عطسه ی یک فرد آلوده و رهاسازی قطرات ریز حاوی بزاق آلوده که ممکن است توسط فرد دیگری استنشاق شود
- یک فرد آلوده بینی یا دهان خود را لمس کرده سپس ویروس را به شی ء دیگری مانند دستگیره ی در یا سطوح محل کار انتقال می دهد. اگر فرد دیگری آن وسیله را مدت زمان کوتاهی بعد از آن لمس کند می تواند ویروس را به مجاری تنفسی خود انتقال دهد
- اشتراک وسایل مانند فنجان، کارد و چنگال یا بشقاب با فردی که آلوده است
افراد مبتلا به اوریون معمولا چند روز قبل از اینکه غدد پاروتیدشان متورم شود تا چند روز بعد از آن بیشترین میزان عفونت زایی را دارند. به همین دلیل، توصیه می شود در 5 روز اول بعد از بروز علائمتان اگر تشخیص اوریون برای شما داده شده است از رفتن به محل کار یا مدرسه خودداری کنید. اوریون همچنین می تواند توسط افرادی که با ویروس آلوده شده اند اما علامت واضحی ندارند، نیز انتقال داده شود.
چه کسانی درگیر می شوند
بیشتر موارد اوریون در جوانان رخ می دهد (معمولا متولدین بین سال های 1360و 1370) که واکسن سرخک، اوریون، سرخجه را بعنوان بخشی از برنامه ی واکسناسیون دوران کودکی خود دریافت نکرده اند یا در زمان کودکی اوریون نگرفته اند. یکبار که به اوریون مبتلا شوید بطور طبیعی تا آخر عمر در برابر عفونت های بعدی ایمنی خواهید داشت و دوباره به آن مبتلا نخواهید شد.