عفونت های انگلی در دوران بارداری یکی از مسائل بهداشتی است که می‌تواند تأثیرات منفی قابل توجهی بر سلامت مادر و جنین داشته باشد. این نوع عفونت‌ها به‌طور معمول توسط انگل‌هایی ایجاد می‌شوند که در بدن انسان زندگی کرده و می‌توانند سیستم‌های مختلف بدن را تحت تأثیر قرار دهند. در دوران بارداری، به دلیل تغییرات فیزیولوژیکی و ایمنی بدن مادر، احتمال ابتلا به عفونت‌های انگلی افزایش می‌یابد و این عفونت‌ها ممکن است مشکلات جدی برای جنین به وجود بیاورند. در این مقاله، به بررسی عفونت‌های انگلی در بارداری و خطرات پنهانی که برای مادر و جنین ایجاد می‌کنند، پرداخته می‌شود.
عفونت های انگلی در بارداری چیست؟
عفونت های انگلی به عفونت‌هایی گفته می‌شود که توسط انگل‌ها در بدن انسان ایجاد می‌شوند. این انگل‌ها می‌توانند در انواع مختلفی از موجودات زنده وجود داشته باشند، از جمله کرم‌های روده‌ای، تک یاخته‌ها و دیگر ارگانیسم‌ها. در دوران بارداری، سیستم ایمنی بدن به‌طور طبیعی ضعیف‌تر می‌شود تا بدن مادر بتواند جنین را به‌عنوان یک موجود بیگانه تحمل کند، این امر ممکن است موجب افزایش حساسیت بدن به عفونت‌های انگلی شود.
درخواست نوشتن آزمایش آنلاین دهید!
آزمایش میخوای بدی و نیاز به نسخه اینترنتی آزمایش داری؟ درخواست نوشتن نسخه آزمایش آنلاین ازپزشک داری؟
قبل از درخواست ویزیت، از طریق اپلیکیشن ازپزشک با قیمت خیلی مناسب درخواست نوشتن آزمایش آنلاین بده و بعد از انجام آزمایش با جواب آزمایشت ازپزشک ویزیت بگیر!
سه نوع اصلی انگل وجود دارد که باعث عفونت در انسان می شود:
- تک یاخته: تک یاخته ها انگل های تک سلولی هستند. آنها می توانند خون، مجرای روده (روده)، مغز، پوست، چشم ها و سایر قسمت های بدن شما را آلوده کنند.
- هلمینت ها: Helminth یک اصطلاح کلی برای کرم های انگلی است. دانشمندان بیشتر آنها را به عنوان فلوک (ترماتود)، کرم نواری (سستود)، کرم گرد (نماتد) و کرم سر خاردار (آکانتوسفالان) طبقه بندی می کنند. هم بزرگسالان و هم کرم های نابالغ (لاروی) می توانند شما را آلوده کنند. هلمینت ها معمولاً دستگاه روده شما را آلوده می کنند، اما می توانند پوست، مغز و سایر بافت ها را نیز آلوده کنند.
- انگل های خارجی: اکتوپارازیت ها حشرات و عنکبوت ها (حشرات عنکبوت مانند) هستند که در پوست شما حفر می کنند و در آنجا زندگی می کنند. این شامل کنه، کنه، شپش و کک است. آنها معمولاً سایر قسمت های بدن شما را آلوده نمی کنند.
عفونت های انگلی در بارداری می‌توانند از طریق تماس با خاک آلوده، مصرف غذای آلوده، تماس با حیوانات آلوده یا حتی از طریق تماس مستقیم با افراد آلوده منتقل شوند. این نوع عفونت‌ها ممکن است بدون علائم آشکار شروع شوند، که این امر تشخیص به‌موقع و درمان آنها را دشوار می‌سازد.
راه های انتقال عفونت های انگلی به جنین
انتقال عفونت های انگلی به جنین یکی از نگرانی‌های جدی در دوران بارداری است. این انتقال می‌تواند از طریق چندین روش مختلف انجام شود. در این بخش به بررسی راه‌های اصلی انتقال عفونت‌های انگلی به جنین پرداخته می‌شود.
- انتقال از مادر به جنین از طریق جفت: برخی از انواع انگل‌ها قادرند از طریق جفت به جنین منتقل شوند. به‌ویژه انگل‌هایی که می‌توانند در جریان خون مادر حضور داشته باشند، مانند توکسوپلاسموز، ممکن است به جنین آسیب برسانند. این نوع انتقال می‌تواند باعث بروز مشکلات جدی در جنین، از جمله نقص‌های مادرزادی و آسیب به سیستم عصبی مرکزی جنین شود.
- انتقال از مادر به جنین در زمان زایمان: در برخی موارد، هنگام زایمان، انگل‌ها ممکن است از مادر به جنین منتقل شوند. این انتقال به‌ویژه در صورت آلوده بودن مادر به انگل‌های موجود در دستگاه تناسلی یا دستگاه گوارش می‌تواند رخ دهد. به‌عنوان مثال، تریشوموناس (Trichomonas) می‌تواند از طریق زایمان طبیعی به نوزاد منتقل شود.
- انتقال از طریق شیر مادر: اگر مادر به نوعی عفونت انگلی مبتلا باشد که از طریق شیر مادر منتقل می‌شود، ممکن است انگل‌ها به نوزاد از طریق تغذیه با شیر مادر منتقل شوند. این نوع انتقال در مواردی مانند توکسوپلاسموز نیز ممکن است وجود داشته باشد.
- انتقال از طریق مصرف غذای آلوده: مصرف غذای آلوده به انگل‌ها، مانند گوشت نیم‌پز یا سبزیجات آلوده، می‌تواند موجب انتقال عفونت به مادر و در پی آن به جنین شود. همچنین، مصرف آب آلوده نیز می‌تواند یکی از راه‌های اصلی انتقال انگل‌ها باشد.
پیشنهاد مقاله: عفونت های سینوسی: علائم و روش‌های درمانی
پیشگیری از عفونت های انگلی در زنان باردار
پیشگیری از عفونت های انگلی در دوران بارداری بسیار حائز اهمیت است. زیرا این نوع عفونت‌ها می‌توانند تأثیرات منفی بر سلامت مادر و جنین داشته باشند. رعایت برخی نکات بهداشتی می‌تواند خطر ابتلا به این نوع عفونت‌ها را کاهش دهد.
- رعایت بهداشت شخصی: رعایت بهداشت شخصی، از جمله شستن دست‌ها پس از دست زدن به خاک، حیوانات، یا قبل از غذا خوردن، از مهم‌ترین روش‌های پیشگیری از انتقال عفونت‌های انگلی به بدن مادر است. همچنین باید از تماس مستقیم با افراد مبتلا به عفونت‌های انگلی پرهیز کرد.
- شستن دقیق میوه‌ها و سبزیجات: قبل از مصرف میوه‌ها و سبزیجات، باید آنها را به‌طور کامل شست و شو داد تا احتمال آلوده بودن به انگل‌ها کاهش یابد. این کار به‌ویژه در مناطق با بهداشت ضعیف اهمیت دارد.
- پخت کامل غذاها: پخت کامل گوشت و تخم‌مرغ می‌تواند خطر ابتلا به بیماری‌های انگلی را کاهش دهد. گوشت‌ها باید به‌طور کامل پخته شده و از مصرف گوشت نیم‌پز یا خام خودداری شود.
- اجتناب از تماس با خاک آلوده: تماس با خاک آلوده به‌ویژه در هنگام کار با باغ یا در مناطق آلوده به انگل‌ها می‌تواند خطر ابتلا به عفونت‌های انگلی را افزایش دهد. در این موارد، استفاده از دستکش و شستن دست‌ها پس از کار با خاک ضروری است.
- پرهیز از خوردن غذای ناآشنا در مکان‌های غیر بهداشتی: در دوران بارداری، از مصرف غذای ناآشنا در مکان‌هایی که شرایط بهداشتی مناسبی ندارند، باید اجتناب کرد. این غذاها ممکن است حاوی انگل‌هایی باشند که خطر ابتلا به عفونت‌های انگلی را افزایش می‌دهند.
یکی از جذابیت‌های اپلیکیشن از پزشک این است که بیمار امکان دریافت مشاوره با متخصص عفونی و مشاوره پزشکی آنلاین را داشته، و با استفاده از این خدمات می‌توانند بدون اتلاف وقت، با صرف هزینه کم‌تر، و بدون نیاز به تحمل شلوغی مطب به صورت کاملا آنلاین ازپزشک مورد نظر خود به راحتی مشاوره آنلاین دریافت نمائید. برای استفاده از این خدمات ارزشمند کافی است اپ ازپزشک را نصب کرده تا از تمامی خدمات مخصوص بیماران بهره‌مند شوید.
علائم عفونت های انگلی در دوران بارداری
علائم عفونت های انگلی در دوران بارداری می‌تواند از شدت خفیف تا شدید متغیر باشد. در بسیاری از موارد، عفونت‌های انگلی ممکن است بدون علامت یا با علائم غیر اختصاصی بروز کنند. با این حال، برخی از علائم رایج این نوع عفونت‌ها شامل موارد زیر است:
- درد شکم و نفخ: یکی از علائم شایع عفونت‌های انگلی در دوران بارداری، درد شکم و نفخ است. این علائم ممکن است به‌طور مداوم یا به صورت گاهی‌گداری بروز کنند و معمولاً با سایر علائم گوارشی مانند اسهال یا یبوست همراه هستند.
- اسهال یا یبوست: ابتلا به عفونت‌های انگلی می‌تواند منجر به تغییرات در عملکرد دستگاه گوارش شود. اسهال یا یبوست، از جمله علائم رایج عفونت‌های انگلی در دوران بارداری هستند.
- تب و لرز: تب یکی از علائم شایع عفونت‌های انگلی است. این تب معمولاً همراه با لرز و احساس سرما می‌باشد و ممکن است نشان‌دهنده وجود عفونت‌های باکتریایی یا انگلی در بدن باشد.
- خستگی و ضعف عمومی: یکی از علائم دیگر عفونت‌های انگلی، احساس خستگی و ضعف عمومی است. این علامت می‌تواند به دلیل کاهش سطح انرژی و تغذیه نامناسب بدن ناشی از عفونت باشد.
- درد در ناحیه لگن: برخی از انواع عفونت‌های انگلی، مانند تریکومونا، می‌توانند درد در ناحیه لگن و دستگاه تناسلی ایجاد کنند که باعث ناراحتی برای مادر باردار می‌شود.
درمان ایمن عفونت های انگلی در بارداری
درمان عفونت‌های انگلی در دوران بارداری باید با دقت و تحت نظر پزشک انجام شود. بسیاری از داروهایی که برای درمان عفونت‌های انگلی استفاده می‌شوند، ممکن است برای جنین مضر باشند، بنابراین درمان باید به‌گونه‌ای انتخاب شود که هم برای مادر و هم برای جنین ایمن باشد.
پیشنهاد ویژه: علائم و نشانه های اولیه عفونت های باکتریایی
تصمیم برای درمان عفونت انگلی در دوران بارداری یک محاسبه خطر-فایده دشوار بر اساس آگاهی از عوارض و مرگ و میر مرتبط و اثرات سمی داروی ضد انگلی است. از آنجایی که هیچ اطلاعات قطعی در مورد ایمنی بیشتر داروهای ضد انگلی در بارداری در دسترس نیست، درمان دارویی فقط در شرایط تهدید کننده زندگی یا زمانی که فواید دارو به وضوح بیشتر از خطرات باشد، تجویز می شود. زن باردار باید از خطرات درمان یک بیماری انگلی در دوران بارداری مطلع شود.
- داروهای ضد انگلی: برای درمان عفونت‌های انگلی در دوران بارداری، پزشکان معمولاً از داروهایی استفاده می‌کنند که به‌طور خاص برای این دوره ایمن هستند. داروهایی مانند پیریمتامین یا کلوتریمازول می‌توانند در درمان عفونت‌های انگلی موثر باشند، اما انتخاب دارو باید تحت نظر پزشک انجام گیرد.
- پشتیبانی تغذیه‌ای و مایعات: در بسیاری از موارد، درمان عفونت‌های انگلی شامل مصرف مایعات فراوان و رعایت رژیم غذایی مناسب است. این اقدامات می‌توانند به بهبود وضعیت مادر کمک کنند و از کم‌آبی بدن جلوگیری نمایند.
نتیجه‌گیری
عفونت های انگلی در دوران بارداری یکی از نگرانی‌های جدی برای سلامت مادر و جنین هستند. این عفونت‌ها می‌توانند از طریق تماس با غذاهای آلوده، حیوانات آلوده یا خاک‌های آلوده منتقل شوند و تأثیرات منفی بر جنین بگذارند. بنابراین، پیشگیری از این نوع عفونت‌ها از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. رعایت اصول بهداشتی، شست‌وشوی دقیق مواد غذایی و مصرف داروهای ایمن تحت نظر پزشک می‌تواند به‌طور قابل توجهی از خطر ابتلا به این بیماری‌ها جلوگیری کند.
