علت تیک عصبی چیست؟ علائم و راه های درمان آن

فهرست مطالب

تیک عصبی یک اختلال عصبی است که شامل حرکات یا صداهای ناگهانی، غیرارادی و مکرر است. این حرکات ممکن است به شکل چشمک زدن، لرزش، تکان دادن سر یا صداسازی‌های بی‌اختیار بروز کنند. در بسیاری از افراد، این اختلال معمولاً در دوران کودکی آغاز می‌شود و در برخی موارد با افزایش سن بهبود می‌یابد. با این حال، برای برخی افراد این وضعیت ممکن است تا دوران بزرگسالی ادامه پیدا کند. در این مقاله، به بررسی علت تیک عصبی چیست؟ علائم و راه های درمان آن خواهیم پرداخت.

تیک عصبی چیست؟

تیک عصبی به حرکات ناگهانی و غیرارادی عضلات گفته می‌شود که معمولاً به صورت تکراری رخ می‌دهند. این تیک‌ها می‌توانند حرکتی یا صوتی باشند. به طور کلی، تیک‌ها به دو نوع تقسیم می‌شوند:

تیک‌های حرکتی: این نوع تیک‌ها شامل حرکات ناگهانی و بی‌اختیار عضلات هستند. برای مثال، پلک زدن مکرر، تکان دادن سر، تکان دادن شانه‌ها یا لرزش دست‌ها از جمله تیک‌های حرکتی رایج محسوب می‌شوند.
تیک‌های صوتی: این نوع تیک‌ها شامل صداهای غیرارادی می‌شوند. برای مثال، خرناس کشیدن، سرفه‌های مکرر یا تکرار یک صدا از جمله تیک‌های صوتی هستند.

انواع تیک‌های عصبی

تیک‌های عصبی ممکن است ساده یا پیچیده باشند.

تیک‌های ساده شامل حرکات یا صداهای ساده و کوتاه است. مثلاً پلک زدن یا سرفه کردن.
تیک‌های پیچیده معمولاً شامل حرکات یا صداهای پیچیده‌تر و طولانی‌تر هستند، مثل تکرار یک سری حرکات یا جملات.

درخواست نوشتن آزمایش آنلاین دهید!
آزمایش میخوای بدی و نیاز به نسخه اینترنتی آزمایش داری؟ درخواست نوشتن نسخه آزمایش آنلاین ازپزشک داری؟
قبل از درخواست ویزیت، از طریق اپلیکیشن ازپزشک با قیمت خیلی مناسب درخواست نوشتن آزمایش آنلاین بده و بعد از انجام آزمایش با جواب آزمایشت ازپزشک ویزیت بگیر!

علائم تیک عصبی

تیک عصبی معمولاً به صورت حرکات یا صداهای ناگهانی و غیرارادی خود را نشان می‌دهد. این علائم ممکن است با استرس، اضطراب، خستگی یا حتی خجالت تشدید شوند. برخی از علائم رایج تیک عصبی عبارتند از:

حرکات ناگهانی و غیرقابل کنترل: پلک زدن مکرر، تکان دادن سر یا شانه‌ها، لرزش دست‌ها.
صداهای بی‌اختیار: سرفه کردن، خرناس کشیدن، تکرار صداهای خاص یا جملات.
تکرار حرکات: افراد مبتلا به تیک عصبی ممکن است حرکات یا صداهای خاص را چندین بار پشت سر هم تکرار کنند.
تشدید با استرس: معمولاً افراد هنگام استرس یا اضطراب، بیشتر دچار تیک عصبی می‌شوند.
کاهش علائم در خواب: یکی از ویژگی‌های تیک عصبی این است که معمولاً در هنگام خواب به طور قابل توجهی کاهش می‌یابد یا متوقف می‌شود.

علل تیک عصبی

علت دقیق تیک عصبی هنوز به طور کامل مشخص نیست، اما تحقیقات نشان می‌دهد که عوامل ژنتیکی و محیطی نقش مهمی در بروز این اختلال دارند. برخی از مهم‌ترین علل تیک عصبی عبارتند از:

ژنتیک: مطالعات نشان می‌دهد که تیک عصبی می‌تواند ارثی باشد و افرادی که والدین یا اعضای خانواده آن‌ها دچار این اختلال هستند، بیشتر در معرض خطر ابتلا به تیک عصبی قرار دارند.
اختلالات عصبی: برخی از اختلالات عصبی مانند سندرم تورت می‌توانند باعث بروز تیک‌های عصبی شوند.
استرس و اضطراب: استرس و اضطراب می‌توانند تیک عصبی را تشدید کنند یا باعث بروز آن شوند. فشارهای روحی و روانی مداوم می‌توانند منجر به تحریک سیستم عصبی و بروز حرکات غیرارادی شوند.
کمبود خواب: کمبود خواب و خستگی مزمن ممکن است علائم تیک عصبی را افزایش دهند. استراحت ناکافی به سیستم عصبی فشار وارد کرده و عملکرد طبیعی آن را مختل می‌کند.
مصرف مواد مخدر یا محرک: برخی مواد محرک مانند کافئین یا مواد مخدر می‌توانند سیستم عصبی را تحریک کرده و علائم تیک عصبی را تشدید کنند.
عفونت‌ها و بیماری‌ها: در برخی موارد، عفونت‌های خاص مانند عفونت‌های استرپتوکوکی می‌توانند باعث ایجاد تیک عصبی شوند.

یپشنهاد مقاله: سندروم تورت چیست؟ علائم و راه های درمان آن

خطرات تیک عصبی

اگرچه بسیاری از افراد مبتلا به تیک عصبی زندگی نرمالی دارند، اما در برخی موارد این اختلال می‌تواند مشکلات و چالش‌های جدی ایجاد کند. برخی از خطرات و مشکلات مرتبط با تیک عصبی عبارتند از:

کاهش کیفیت زندگی: تیک‌های عصبی می‌توانند در فعالیت‌های روزمره فرد اختلال ایجاد کنند و باعث کاهش اعتماد به نفس و ایجاد استرس شوند.
مشکلات اجتماعی: افراد مبتلا به تیک عصبی ممکن است در مواجهه با دیگران دچار خجالت شوند و این مسئله باعث کاهش روابط اجتماعی و انزوای فرد شود.
اختلال در تحصیل و کار: تیک‌های مکرر ممکن است باعث کاهش تمرکز در محیط‌های آموزشی یا کاری شوند و عملکرد فرد را تحت تأثیر قرار دهند.
آسیب‌های فیزیکی: در موارد شدید، حرکات ناگهانی و غیرقابل کنترل ممکن است منجر به آسیب‌های فیزیکی شود. برای مثال، تکان‌های مکرر سر می‌تواند باعث درد گردن یا مشکلات مفصلی شود.

اختلالات تیک چگونه تشخیص داده می شود؟

پزشک شما با استفاده از مجموعه معیارهای استاندارد، از جمله:

نوع تیک هایی که دارید.
چه مدت آنها را دارید.
هر چند وقت یکبار اتفاق می افتد.
از چه سنی شروع کردند.

آنها ممکن است برای تشخیص یا کشف علت سؤالات دیگری از شما بپرسند، مانند:

اگر سابقه خانوادگی تیک دارید.
اگر از داروها یا موادی استفاده می کنید که ممکن است باعث علائم شما شود.
اگر شرایط پزشکی دارید.

برای تشخیص نیازی به انجام آزمایش خون، آزمایشگاهی یا تصویربرداری ندارید. اما در موارد نادری که پزشک شما بخواهد تایید کند که سایر بیماری‌ها باعث علائم شما نمی‌شوند، ممکن است آزمایش خون یا آزمایش‌های تصویربرداری مانند MRI، CT، یا الکتروانسفالوگرافی (EEG) را انجام دهید.

یکی از جذابیت‌های اپلیکیشن از پزشک این است که بیمار امکان دریافت مشاوره با متخصص روانشناسی و مشاوره پزشکی آنلاین را داشته، و با استفاده از این خدمات می‌توانند بدون اتلاف وقت، با صرف هزینه کم‌تر، و بدون نیاز به تحمل شلوغی مطب به صورت کاملا آنلاین ازپزشک مورد نظر خود به راحتی مشاوره آنلاین دریافت نمائید و یا ویزیت شوید. برای استفاده از این خدمات ارزشمند کافی است اپ ازپزشک را نصب کرده تا از تمامی خدمات مخصوص بیماران بهره‌مند شوید.

درمان قطعی تیک عصبی

تیک عصبی در بسیاری از موارد با افزایش سن کاهش می‌یابد و حتی ممکن است خود به خود ناپدید شود. با این حال، در موارد شدیدتر نیاز به درمان‌های پزشکی وجود دارد. روش‌های درمانی مختلفی برای کنترل و کاهش علائم تیک عصبی وجود دارد که شامل موارد زیر است:

رفتاردرمانی: رفتاردرمانی یکی از موثرترین روش‌های درمانی برای کنترل تیک عصبی است. این روش به فرد کمک می‌کند تا تیک‌های خود را مدیریت کرده و روش‌های مقابله با آن‌ها را یاد بگیرد. در این روش، فرد به تدریج یاد می‌گیرد که چگونه علائم تیک را کاهش داده و کنترل بیشتری بر حرکات و صداهای غیرارادی خود داشته باشد.
دارو درمانی: در برخی موارد، پزشکان برای کاهش علائم تیک عصبی دارو تجویز می‌کنند. این داروها معمولاً برای کاهش تحریکات عصبی و کنترل حرکات غیرارادی استفاده می‌شوند. برخی از داروهایی که برای درمان تیک عصبی استفاده می‌شوند عبارتند از:

داروهای ضد اضطراب: مانند کلونازپام که به کاهش استرس و اضطراب کمک می‌کند و می‌تواند تیک‌های عصبی را کاهش دهد.
داروهای ضد افسردگی: برخی داروهای ضد افسردگی می‌توانند به بهبود علائم تیک عصبی کمک کنند، به خصوص اگر تیک عصبی به دلیل اضطراب یا افسردگی ایجاد شده باشد.
آنتی‌سایکوتیک‌ها: این دسته از داروها به کنترل حرکات غیرارادی کمک می‌کنند و معمولاً برای موارد شدیدتر تجویز می‌شوند.

تکنیک‌های آرام‌سازی: استفاده از تکنیک‌های آرام‌سازی مانند تمرینات تنفسی، مدیتیشن و یوگا می‌تواند به کاهش استرس و اضطراب کمک کند و در نتیجه تیک‌های عصبی را کاهش دهد. این تکنیک‌ها به فرد کمک می‌کنند تا سیستم عصبی خود را آرام کرده و از تحریکات غیرضروری جلوگیری کنند.

بهترین قرص برای تیک عصبی

بهترین دارو برای درمان تیک عصبی بستگی به شدت علائم و شرایط فرد دارد. پزشک ممکن است با توجه به وضعیت فرد، یکی از داروهای زیر را تجویز کند:

کلونازپام: این دارو معمولاً برای کاهش اضطراب و تسکین علائم تیک عصبی تجویز می‌شود. کلونازپام به عنوان یک داروی ضد اضطراب عمل کرده و می‌تواند تحریکات عصبی را کاهش دهد.
هالوپریدول: این دارو از دسته آنتی‌سایکوتیک‌ها است و معمولاً برای درمان تیک‌های شدید تجویز می‌شود. هالوپریدول می‌تواند به کنترل حرکات غیرارادی و کاهش علائم کمک کند.
ریسپریدون: این دارو نیز از دسته آنتی‌سایکوتیک‌ها است و به کاهش تحریکات عصبی و کنترل تیک‌های حرکتی و صوتی کمک می‌کند.

عوارض بالقوه اختلالات تیک چیست؟

افراد مبتلا به اختلالات تیک معمولاً هیچ عارضه ای ندارند و می توانند زندگی فعالی داشته باشند، به خصوص زمانی که درمان مناسب را دریافت می کنند. اما گاهی اوقات اختلالات تیک می تواند منجر به موارد زیر شود:

افزایش خطر مشکلات سلامت روان مانند اضطراب، اختلالات خلقی، مشکلات یادگیری و مشکلات خواب
افکار خودزنی در موارد شدید
درد، مانند سردرد
مشکلات مدیریت خشم

پیشنهاد ویژه: هر آنچه که باید در مورد اختلال نشخوار بدانید!

چگونه به کودک مبتلا به اختلال تیک کمک کنیم؟

شما می توانید به کودک مبتلا به اختلال تیک کمک کنید تا علائم خود را مدیریت کند و با اطمینان زندگی کند.

اجازه دهید معلمان مدرسه آنها در مورد وضعیت آنها و کمک هایی که ممکن است برای یادگیری و تعامل اجتماعی، مانند داشتن کلاس های کوچکتر و تدریس خصوصی و نیازهایی که دارد آگاه باشد.
به فرزندتان کمک کنید تا علایق و دوستی های خود را دنبال کند تا عزت نفس و زندگی اجتماعی ایجاد کند.
مطمئن شوید که آنها در جلسات درمانی شرکت می کنند.

نتیجه‌گیری

تیک عصبی یک اختلال عصبی است که می‌تواند به صورت حرکات یا صداهای غیرارادی و ناگهانی بروز کند. این اختلال ممکن است به دلایل مختلفی از جمله ژنتیک، استرس و اختلالات عصبی ایجاد شود. اگرچه تیک عصبی در بسیاری از موارد با افزایش سن کاهش می‌یابد، اما در موارد شدیدتر نیاز به درمان‌های پزشکی وجود دارد. رفتاردرمانی، دارو درمانی و استفاده از تکنیک‌های آرام‌سازی می‌توانند به کاهش علائم و بهبود کیفیت زندگی افراد مبتلا کمک کنند. از آنجا که هر فرد ممکن است به درمان‌های مختلف واکنش متفاوتی نشان دهد، مشاوره با پزشک متخصص و انتخاب روش درمانی مناسب از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.