سندروم تونل کارپال یکی از شایع‌ترین مشکلات عصب محیطی است که بسیاری از افراد به ویژه کسانی که فعالیت‌های تکراری با دست‌های خود انجام می‌دهند، ممکن است با آن مواجه شوند. این بیماری زمانی رخ می‌دهد که عصب مدیان، که از میان تونل کارپال در مچ دست عبور می‌کند، تحت فشار قرار گیرد. تونل کارپال یک گذرگاه باریک است که توسط استخوان ها و رباط هایی در سمت کف دست احاطه شده است. هنگامی که عصب مدیان فشرده می شود، علائم می تواند شامل بی حسی، سوزن سوزن شدن و ضعف در انگشت شست و انگشتان باشد.
در این مقاله به بررسی علل، علائم، روش‌های درمان و نکات مهم پیرامون سندروم تونل کارپال می‌پردازیم.
سندروم تونل کارپال چیست؟
سندروم تونل کارپال به اختلالی اطلاق میشود که در آن عصب مدیان در ناحیه مچ دست فشرده میشود. تونل کارپال، گذرگاه باریکی در مچ دست است که توسط استخوان‌ها و رباط ها احاطه شده و عصب مدیان از آن عبور می‌کند. این عصب مسئول حرکت و احساس برخی از انگشتان دست، به خصوص انگشت شست، انگشت اشاره، انگشت وسط و نیمی از انگشت حلقه است. هنگامی که این عصب تحت فشار قرار گیرد، علائمی مانند درد، گزگز و بی‌حسی در دست و انگشتان ایجاد میشود.
درخواست نوشتن آزمایش آنلاین دهید!
آزمایش میخوای بدی و نیاز به نسخه اینترنتی آزمایش داری؟ درخواست نوشتن نسخه آزمایش آنلاین ازپزشک داری؟
قبل از درخواست ویزیت، از طریق اپلیکیشن ازپزشک با قیمت خیلی مناسب درخواست نوشتن آزمایش آنلاین بده و بعد از انجام آزمایش با جواب آزمایشت ازپزشک ویزیت بگیر!
علت سندروم تونل کارپال
علت دقیق ایجاد سندروم تونل کارپال مشخص نیست، اما عواملی که باعث فشار بر عصب مدیان می‌شوند، نقش مهمی در بروز این بیماری دارند. برخی از مهم‌ترین علل عبارتند از:
- حرکات تکراری: انجام مکرر حرکات دستی مانند تایپ کردن، کار با ابزارهای دستی، خیاطی و بازی‌های ویدیویی می‌تواند باعث فشار روی عصب مدیان شود.
- التهاب تاندون‌ها: التهابات در تاندون‌های مچ دست که از تونل کارپال عبور می‌کنند، ممکن است باعث باریک شدن این فضا و فشردگی عصب مدیان شوند.
- آسیب‌های مچ دست: صدمات و شکستگی‌های مچ دست می‌توانند ساختار تونل کارپال را تغییر دهند و فشار بیشتری بر عصب وارد کنند.
- بیماری‌های مرتبط با التهاب: برخی از بیماری‌های التهابی مانند آرتریت روماتوئید و دیابت می‌توانند احتمال ابتلا به سندروم تونل کارپال را افزایش دهند.
- عوامل هورمونی: تغییرات هورمونی، به ویژه در دوران بارداری و یائسگی، می‌تواند باعث تجمع مایعات در مچ دست شود که به نوبه خود به فشردگی عصب منجر میشود.
- ژنتیک: در برخی موارد، ارثی بودن اندازه و شکل تونل کارپال می‌تواند عاملی برای ایجاد این سندروم باشد.
علائم سندروم تونل کارپال
علائم سندروم تونل کارپال به مرور زمان و با شدت گرفتن فشردگی عصب مدیان پدیدار می‌شوند. شایع‌ترین علائم این بیماری شامل موارد زیر هستند:
- گزگز و بی‌حسی: یکی از اولین نشانه‌های سندروم تونل کارپال، حس گزگز یا سوزش در انگشتان دست است که به خصوص در شب یا هنگام بیدار شدن از خواب تشدید میشود. این احساس ممکن است به تدریج به بی‌حسی کامل دست منجر شود.
- درد در مچ و دست: درد مچ و دست، که گاهی به بازو نیز منتقل میشود، از دیگر علائم این بیماری است. این درد معمولاً با فعالیت‌های تکراری دست تشدید میشود.
- ضعف دست: افراد مبتلا به سندروم تونل کارپال ممکن است احساس ضعف در انگشتان و کاهش قدرت چنگ زدن داشته باشند. این ضعف می‌تواند به دشواری در نگه داشتن اشیاء و افتادن آنها از دست منجر شود.
- کاهش توانایی حرکتی: برخی افراد ممکن است کاهش توانایی در انجام حرکات ظریف مانند بستن دکمه‌های لباس یا گرفتن خودکار را تجربه کنند.
- تینل ساین:با انجام دق روی عصب مدیان درون تونل کارپال،علائم این سندروم مجدد ایجاد میشود.
پیشنهاد مقاله: علل لرزش دست و راهکارهای درمان آن
آیا سندروم تونل کارپال خطرناک است؟
سندروم تونل کارپال اگرچه در مراحل اولیه علائمی خفیف و گذرا دارد، اما در صورت عدم درمان ممکن است به مشکلات جدی‌تری منجر شود. در موارد پیشرفته، فشار مداوم بر عصب مدیان می‌تواند باعث آسیب دائمی به عصب و از بین رفتن حس و توانایی حرکتی در انگشتان دست شود. این سندروم ممکن است موجب آتر‌وفی عضلات تنار گردد، به همین دلیل، تشخیص و درمان به موقع این بیماری بسیار حائز اهمیت است.
یکی از جذابیت‌های اپلیکیشن از پزشک این است که بیمار امکان دریافت مشاوره با متخصص ارتوپد و مشاوره پزشکی آنلاین را داشته، و با استفاده از این خدمات می‌توانند بدون اتلاف وقت، با صرف هزینه کم‌تر، و بدون نیاز به تحمل شلوغی مطب به صورت کاملا آنلاین ازپزشک مورد نظر خود به راحتی مشاوره آنلاین دریافت نمائید. برای استفاده از این خدمات ارزشمند کافی است اپ ازپزشک را نصب کرده تا از تمامی خدمات مخصوص بیماران بهره‌مند شوید.
درمان خانگی سندروم تونل کارپال
در مراحل ابتدایی و خفیف، درمان‌های خانگی می‌توانند به کاهش علائم سندروم تونل کارپال کمک کنند. برخی از روش‌های مؤثر برای تسکین علائم این بیماری در خانه عبارتند از:
- استراحت دادن به دست‌ها: کاهش فعالیت‌های تکراری و پرهیز از حرکت‌های شدید دست و مچ می‌تواند به کاهش فشار روی عصب مدیان کمک کند.
- استفاده از آتل یا مچ‌بند: مچ‌بندهای مخصوص سندروم تونل کارپال می‌توانند مچ دست را در حالت طبیعی نگه داشته و فشار روی عصب را کاهش دهند. استفاده از این مچ‌بندها به ویژه هنگام خواب مفید است.
- استفاده از کمپرس یخ: قرار دادن کمپرس یخ روی مچ دست به مدت 10 تا 15 دقیقه چندین بار در روز می‌تواند به کاهش التهاب و درد کمک کند.
- تمرینات کششی و تقویتی: تمرینات خاصی که به کشش و تقویت عضلات و تاندون‌های دست کمک می‌کنند، می‌توانند فشار روی عصب مدیان را کاهش داده و علائم را تسکین دهند.
- تغییر عادت های شغلی
درمان قطعی سندروم تونل کارپال
در صورتی که درمان‌های خانگی و روش‌های غیرتهاجمی نتوانند به بهبودی کامل کمک کنند، ممکن است نیاز به درمان‌های پزشکی یا جراحی باشد. برخی از روش‌های درمانی برای درمان قطعی سندروم تونل کارپال عبارتند از:
- داروهای ضدالتهابی: پزشکان معمولاً برای کاهش التهاب و درد در سندروم تونل کارپال، داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی (NSAIDs) مانند ایبوپروفن تجویز می‌کنند.
- تزریق کورتیکواستروئید: در مواردی که التهاب شدیدتر است، تزریق کورتیکواستروئیدها در ناحیه مچ می‌تواند به کاهش التهاب و تسکین درد کمک کند.
- فیزیوتراپی: جلسات فیزیوتراپی شامل تمرینات کششی، تقویتی و ماساژ می‌تواند به بهبود عملکرد مچ و دست و کاهش علائم کمک کند.
- جراحی تونل کارپال: در موارد شدید که درمان‌های غیرجراحی مؤثر نبوده‌اند، جراحی برای آزادسازی فشار روی عصب مدیان انجام میشود. این جراحی شامل بریدن رباط تونل کارپال است تا فضای بیشتری برای عصب فراهم شود. جراحی تونل کارپال معمولاً به صورت سرپایی انجام میشود و زمان بهبودی نسبتاً کوتاهی دارد.
- نورولیز داخلی عصب مدیان
پیشنهاد ویژه: بهترین دارو برای سندروم پای بیقرار
نتیجه‌گیری
سندروم تونل کارپال یک مشکل شایع اما قابل درمان است که به دلیل فشردگی عصب مدیان در ناحیه مچ دست ایجاد میشود. علائم این بیماری شامل درد، گزگز، بی‌حسی و ضعف در دست‌ها است و اگر به موقع درمان نشود، ممکن است به آسیب دائمی عصب و مشکلات جدی‌تر منجر شود. خوشبختانه، درمان‌های متعددی از روش‌های خانگی گرفته تا جراحی وجود دارند که می‌توانند به کاهش علائم و بهبودی کامل کمک کنند. تشخیص و درمان زودهنگام نقش مهمی در جلوگیری از پیشرفت این بیماری دارد، بنابراین در صورت تجربه علائم مشابه، بهتر است به پزشک مراجعه کنید تا درمان مناسب آغاز شود.
