سلام وقت بخیر من دخترم و از ۱۸سالگی کار کردم الان یک سالی هست که بیکارم و پس اندازمم دیگه تموم شده

دیپلمم و گرفتم و کارای مختلفی یادگرفتم اما تو عرصه ۲۴ سالگی فکر میکنم با چیزایی که یادگرفتم فقط وقتمو هدر دادم

حس میکنم زندگیم متوقف شده و به پوچی رسیدم

از انجام دادن کارای روزمره زورم میاد ،حس خفگی دارم باکسی هم درمیون میذارم به تنبلی نسبتش میدن و میگن شرایط بدتراز تو هم وجود داره حس میکنم تنهامو درک نمیشم، واقعا از درونم چیزی نمیاد

فقط نمیتونم هیچکاری رو شروع کنم ،حس میکنم بی عرضه ام

از انجام دادن هیچ کاری لذت نمیبرم حتی کارایی که قبلا لذت میبردم

اینو به یه روانشناس حضوری گفتم اصلا درکم نکرد

یعنی من به عنوان انسان عادی حداقل احساس همدردی میکنم اما اون بیشتر حالم و بد کرد

دلم میخواد بخوابم ،میخوابم از خوابیدن متنفر میشم بیدار میشم از خودم متنفر میشم

یه روز دیگه؟!

نسبت به اهدافی که داشتم علاقه ام رو از دست دادم

فکر میکنم دیگه هیچ توانایی ندارم، هیچ هنری ندارم، هیچی و تا به الان هیچ کاره مفیدی انجام ندادم

انگار در عرصه ۲۴ سالگی به پوچی رسیدم

سریع عصبی میشم، سر هیچ و پوچ روانی میشم

نمیتونم هیچکس و کنارم تحمل کنم

قبلا دختر شادی بودم اما الان هیچ دلیلی برای شادی ندارم

قبلا تقی به توقی میخورد میخندیدم میخندوندم احساس میکنم یه فیلتر اومده روم

درمانده ام فکر میکنم چیزایی که قبلا تجربه کردم رو دوباره دارم تجربه میکنم

ناامیدی ،پوچی عزت نفس، تنهایی، بهونه گیری و نرفتن به باشگاه خواب نا منظم ،پرخوری عصبی،  عدم تمرکز ،فراموش کردن کارای روزهای قبل و افکار درگیر هر روزه…

من قبلا اضطراب جدایی داشتم و اختلالات این چنینی سابقه مصرف سرترالین داشتم و حالم بهتر کرد اما الان چندین ماهه فکر میکنم دچار افسردگی شدید و خودکم بینی شدم

همه ی راه هارو امتحان کردم اما خوب نمیشم…

ممنون که پیامم رو خوندین و به آدمایی مثل ما بی منت کمک میکنین 🖤