سندرم آسپرگر (Asperger’s Syndrome) یکی از اختلالات عصبی-رشدی است که در طیف اختلالات اوتیسم قرار دارد. این سندرم در افراد باعث مشکلاتی در تعاملات اجتماعی، برقراری ارتباطات غیرکلامی و الگوهای رفتاری تکراری می‌شود. با این حال، بسیاری از افراد مبتلا به سندرم آسپرگر دارای توانایی‌های شناختی و هوشی بالایی هستند و از نظر زبانی مشکلی ندارند. سندرم آسپرگر اصطلاحی است که گاهی اوقات برای توصیف یک اختلال رشدی که بخشی از اختلال طیف اوتیسم (ASD) است، استفاده می شود. افرادی که دارای این نوع ASD هستند، معمولاً از نظر اجتماعی مشکل دارند.
آنها معمولاً به یک روال بسیار خاص پایبند هستند، مجموعه ای محدود از علایق دارند و به روش های تکراری مانند تکان دادن دستان خود عمل می کنند. گاهی آسپرگر را یک نوع ASD با عملکرد بالا می نامند، به این معنی که علائم آن به شدت سایر انواع اختلال طیف اوتیسم نیست. در این مقاله به بررسی سوال سندرم آسپرگر چیست؟، علائم، علل، تفاوت آن با اوتیسم و راه‌های درمان آن خواهیم پرداخت.
سندرم آسپرگر چیست؟
سندرم آسپرگر چیست؟ این پرسش به شناخت بهتر این اختلال کمک می‌کند. سندرم آسپرگر یکی از اختلالات طیف اوتیسم (ASD) است که برای اولین بار توسط پزشک اتریشی، هانس آسپرگر، در سال ۱۹۴۴ توصیف شد. افراد مبتلا به این سندرم معمولاً مشکلاتی در مهارت‌های اجتماعی و تعاملات بین فردی دارند، اما توانایی‌های زبانی و شناختی آنها در مقایسه با سایر اختلالات طیف اوتیسم نسبتاً نرمال است.
از ویژگی‌های برجسته این سندرم می‌توان به تمرکز بر موضوعات خاص، رفتارهای تکراری و مشکلات در درک مفاهیم اجتماعی اشاره کرد. افرادی که به سندرم آسپرگر مبتلا هستند، اغلب به شدت به یک موضوع خاص علاقه‌مند می‌شوند و وقت زیادی را صرف مطالعه و بررسی آن موضوع می‌کنند.
درخواست نوشتن آزمایش آنلاین دهید!
آزمایش میخوای بدی و نیاز به نسخه اینترنتی آزمایش داری؟ درخواست نوشتن نسخه آزمایش آنلاین ازپزشک داری؟
قبل از درخواست ویزیت، از طریق اپلیکیشن ازپزشک با قیمت خیلی مناسب درخواست نوشتن نسخه آزمایش آنلاین بده و بعد از انجام آزمایش با جواب آزمایشت ازپزشک ویزیت بگیر!
دسته بندی های قبلی تشخیص اوتیسم
- اختلال اوتیسم
- اختلال تجزیه کننده دوران کودکی
- اختلال نافذ رشدی که در غیر این صورت مشخص نشده است (PDD-NOS)
- سندرم آسپرگر
- سندرم رت
اگرچه سندرم آسپرگر توسط متخصصان پزشکی کنار گذاشته شده است، اما برخی از افرادی که قبل از سال 2013 این بیماری را دریافت کرده اند، هنوز از این اصطلاح استفاده می کنند و آن را بخش مهمی از هویت خود می دانند. برخی دیگر ترجیح می دهند خود را اوتیستیک معرفی کنند. هر دو درست است؛ این فقط یک موضوع انتخاب شخصی است.
علت سندرم آسپرگر
علت سندرم آسپرگر هنوز به‌طور دقیق مشخص نشده است. با این حال، تحقیقات نشان می‌دهند که ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی در بروز این سندرم نقش دارند. برخی از نظریه‌های موجود در مورد علت این اختلال عبارتند از:
- عوامل ژنتیکی: بسیاری از محققان بر این باورند که ژنتیک نقش کلیدی در بروز سندرم آسپرگر ایفا می‌کند. مطالعات نشان داده است که وجود این اختلال در اعضای خانواده احتمال بروز آن در سایر اعضا را افزایش می‌دهد. برخی ژن‌های مرتبط با توسعه عصبی ممکن است در بروز این سندرم دخیل باشند.
- عوامل محیطی: برخی از محققان به نقش عوامل محیطی مانند عفونت‌های دوران بارداری، تولد زودرس یا مشکلات در هنگام زایمان به‌عنوان عوامل موثر در ایجاد این سندرم اشاره کرده‌اند. با این حال، ارتباط دقیقی بین این عوامل و بروز سندرم آسپرگر هنوز اثبات نشده است.
- اختلالات مغزی: مطالعات تصویربرداری از مغز نشان داده است که در افراد مبتلا به سندرم آسپرگر، ساختارها و عملکردهای مغزی متفاوت از افراد عادی است. این تغییرات ممکن است باعث مشکلاتی در پردازش اطلاعات اجتماعی و تعاملات بین فردی شوند.
علائم سندرم آسپرگر
علائم سندروم آسپرگر معمولاً از دوران کودکی شروع می‌شود و شامل مشکلات مختلفی در تعاملات اجتماعی و رفتارهای تکراری است. این علائم در هر فرد ممکن است متفاوت باشد، اما برخی از شایع‌ترین نشانه‌های این سندرم عبارتند از:
- مشکلات اجتماعی: افراد مبتلا به سندرم آسپرگر معمولاً در برقراری ارتباطات اجتماعی با دیگران مشکل دارند. آنها ممکن است قادر به درک احساسات و نیازهای دیگران نباشند یا در تفسیر رفتارهای غیرکلامی مانند زبان بدن و حالت چهره دچار مشکل شوند.
- رفتارهای تکراری: این افراد معمولاً به انجام رفتارهای تکراری و الگوهای خاص علاقه‌مند هستند. آنها ممکن است تمایل به انجام یک سری رفتارهای مشخص به‌طور مکرر داشته باشند، مانند حرکت دادن دست‌ها یا چرخاندن اشیاء.
- علاقه شدید به موضوعات خاص: یکی از ویژگی‌های برجسته سندرم آسپرگر، علاقه شدید و متمرکز به یک موضوع خاص است. این افراد ممکن است ساعت‌ها وقت خود را صرف مطالعه یا صحبت در مورد یک موضوع خاص کنند و اطلاعات گسترده‌ای در آن زمینه داشته باشند.
- مشکلات در تغییرات: افراد مبتلا به سندرم آسپرگر معمولاً با تغییرات در برنامه‌ها یا محیط زندگی خود مشکل دارند. آنها ترجیح می‌دهند به یک روال ثابت پایبند باشند و تغییرات ناگهانی ممکن است باعث اضطراب یا ناراحتی در آنها شود.
- ناتوانی در درک مفاهیم انتزاعی: این افراد ممکن است در فهم مفاهیم انتزاعی و غیرملموس دچار مشکل باشند و نیاز به توضیحات واضح و مشخص داشته باشند.
پیشنهاد مقاله: هرآنچه که باید درباره اختلال سلوک (CD) بدانید!
تفاوت آسپرگر و اوتیسم
یکی از سوالاتی که ممکن است برای بسیاری از افراد پیش بیاید این است که تفاوت آسپرگر و اوتیسم چیست؟ در حالی که سندرم آسپرگر یکی از اختلالات طیف اوتیسم محسوب می‌شود، تفاوت‌های قابل توجهی میان این دو وجود دارد:
- مهارت‌های زبانی: یکی از تفاوت‌های اصلی میان سندرم آسپرگر و اوتیسم کلاسیک، مهارت‌های زبانی است. افراد مبتلا به سندرم آسپرگر معمولاً توانایی زبانی خوبی دارند و می‌توانند به‌خوبی صحبت کنند، در حالی که در اوتیسم کلاسیک، مشکلات زبانی و تأخیر در گفتار از علائم شایع هستند.
- توانایی شناختی: در سندرم آسپرگر، توانایی‌های شناختی افراد به‌طور کلی نرمال یا حتی بالاتر از حد متوسط است، در حالی که در اوتیسم کلاسیک، برخی افراد ممکن است دارای ناتوانی‌های شناختی باشند.
- تعاملات اجتماعی: هرچند که هر دو گروه در تعاملات اجتماعی دچار مشکل هستند، افراد مبتلا به سندرم آسپرگر اغلب علاقه‌مند به برقراری ارتباط با دیگران هستند، اما نمی‌توانند به‌درستی این کار را انجام دهند. در مقابل، برخی افراد مبتلا به اوتیسم ممکن است به‌طور کلی علاقه‌مند به برقراری ارتباطات اجتماعی نباشند.
- تشخیص دیرتر: سندرم آسپرگر معمولاً در سنین بالاتر (حتی در بزرگسالی) تشخیص داده می‌شود، زیرا علائم آن نسبت به اوتیسم کلاسیک کمتر مشهود است.
یکی از جذابیت‌های اپلیکیشن از پزشک این است که بیمار امکان دریافت مشاوره با متخصص روانشناسی و مشاوره پزشکی آنلاین را داشته، و با استفاده از این خدمات می‌توانند بدون اتلاف وقت، با صرف هزینه کمتر، و بدون نیاز به تحمل شلوغی مطب به صورت کاملا آنلاین ازپزشک مورد نظر خود به راحتی مشاوره آنلاین دریافت نمائید. برای استفاده از این خدمات ارزشمند کافی است اپ ازپزشک را نصب کرده تا از تمامی خدمات مخصوص بیماران بهره‌مند شوید.
چه متخصصانی سندرم آسپرگر را تشخیص می دهد؟
تشخیص ASD باید توسط متخصصانی که به طور خاص برای آن آموزش دیده اند انجام شود. اغلب متخصصان اطفال برای بررسی دقیق الگوی رشد کودک و نقاط قوت و ضعف نسبی آنها مجهز هستند. این متخصصان عبارتند از:
- متخصصان اطفال (پزشکان متخصص در درمان کودکان).
- روانشناس یا روانپزشک کودک (هر دو می توانند در ASD تخصص داشته باشند).
- متخصصان مغز و اعصاب (پزشکان متخصص در مغز و اعصاب).
- درمانگران (بالینی یا رفتاری
در حین تلاش برای تشخیص، ممکن است لازم باشد به یک یا چند نفر از این متخصصان مراجعه کنید. این فرآیند ممکن است کمی طول بکشد، اما می تواند به شما کمک کند بیشتر بدانید و شبکه های پشتیبانی بیشتری را پیدا کنید.
درمان سندرم آسپرگر
درمان سندرم آسپرگر بسته به شدت علائم و نیازهای هر فرد متفاوت است. اگرچه هیچ درمان قطعی برای این سندرم وجود ندارد، اما روش‌های مختلفی برای کمک به بهبود کیفیت زندگی افراد مبتلا به سندرم آسپرگر وجود دارد:
- درمان رفتاری: یکی از موثرترین روش‌های درمان برای سندرم آسپرگر، درمان‌های رفتاری مانند تحلیل رفتار کاربردی (ABA) است. این نوع درمان به افراد کمک می‌کند تا مهارت‌های اجتماعی و ارتباطی خود را بهبود بخشند و رفتارهای تکراری را کاهش دهند.
- درمان‌های گفتاری: افراد مبتلا به سندرم آسپرگر ممکن است در برقراری ارتباطات کلامی مشکل داشته باشند. درمان‌های گفتاری می‌تواند به آنها کمک کند تا مهارت‌های زبانی و ارتباطی خود را تقویت کنند و بهتر با دیگران تعامل داشته باشند.
- درمان دارویی: در برخی موارد، پزشکان ممکن است داروهایی را برای کمک به کاهش علائم اضطراب، افسردگی یا مشکلات رفتاری تجویز کنند.
- درمان‌های اجتماعی: آموزش مهارت‌های اجتماعی به افراد مبتلا به سندرم آسپرگر می‌تواند به آنها کمک کند تا بهتر با دیگران ارتباط برقرار کنند و در محیط‌های اجتماعی عملکرد بهتری داشته باشند.
آیا داروها می توانند علائم آسپرگر را درمان کنند؟
هیچ دارویی برای ASD تجویز نشده است. برخی از افراد مبتلا به آسپرگر یا بیماری‌های مرتبط می‌توانند بدون مصرف هیچ دارویی در زندگی عملکرد خوبی داشته باشند. اینکه پزشک شما دارو تجویز کند یا نه بستگی به علائم شما یا فرزندتان دارد. تمرکز بر درمان فقط علائم مشکل ساز به کاهش تعداد داروهایی که شما یا فرزندتان مصرف می کنید کمک می کند. انواع خاصی از داروها می توانند به مدیریت علائم شدید آسپرگر یا شرایط مرتبط کمک کنند. این داروها عبارتند از:
- داروهای ضد افسردگی (مهارکننده های انتخابی بازجذب سروتونین)
- ضد روان پریشی
- داروهای اختلال کمبود توجه
این داروها و سایر داروها دارای عوارض جانبی بالقوه جدی هستند، بنابراین با پزشک خود در مورد مناسب بودن آنها برای شما یا فرزندتان صحبت کنید.
سندرم آسپرگر در بزرگسالان
سندرم آسپرگر در بزرگسالان ممکن است در مراحل مختلف زندگی افراد خود را نشان دهد. بسیاری از افراد مبتلا به این سندرم در دوران کودکی تشخیص داده نمی‌شوند و ممکن است در بزرگسالی با مشکلات اجتماعی و ارتباطی مواجه شوند. برخی از علائم سندرم آسپرگر در بزرگسالان عبارتند از:
- مشکلات در برقراری ارتباطات بین فردی و اجتماعی
- تمایل به انجام رفتارهای تکراری و پایبندی به روال‌های خاص
- علاقه شدید به موضوعات خاص و تخصصی
- ناتوانی در درک مفاهیم اجتماعی و عواطف دیگران
- مشکلات در تغییرات محیطی یا برنامه‌های روزانه
در بزرگسالان، درمان‌های رفتاری و اجتماعی می‌تواند به بهبود کیفیت زندگی کمک کند و به آنها کمک کند تا بهتر با چالش‌های زندگی روزمره مقابله کنند.
پیشنهاد ویژه: سندروم تورت چیست؟ علائم و راه های درمان آن
چگونه یک فرد مبتلا به سندرم آسپرگر می تواند بهترین زندگی ممکن را داشته باشد؟
بسیاری از افراد مبتلا به سندرم آسپرگر و شرایط مرتبط با آن در زندگی خود به موفقیت دست پیدا می کنند. دیگران ممکن است برای یافتن یا حفظ کار، ترتیبات زندگی و روابط اجتماعی به کمک نیاز داشته باشند. اگر به سندرم آسپرگر مبتلا هستید، ممکن است بهترین عملکرد را با محیط ها و روال های ساختاریافته و قابل پیش بینی داشته باشید. بسیاری از کودکان، نوجوانان و بزرگسالان مبتلا به سندرم آسپرگر از گروه‌های مهارت‌های اجتماعی و مداخلات رفتاری ، مانند آنچه توسط تحلیل رفتاری کاربردی (ABA) ارائه می‌شود، سود می‌برند. این شکل از رفتار درمانی به آموزش رفتارهای مثبت در زندگی روزمره کمک می کند.
نتیجه‌گیری
سندرم آسپرگر یکی از اختلالات طیف اوتیسم است که با مشکلات اجتماعی، رفتارهای تکراری و علاقه شدید به موضوعات خاص شناخته می‌شود. اگرچه این سندرم چالش‌های زیادی برای افراد ایجاد می‌کند، اما بسیاری از افراد مبتلا به این سندرم دارای توانایی‌های شناختی بالا و استعدادهای ویژه‌ای هستند. تشخیص زودهنگام و درمان‌های مناسب می‌تواند به بهبود کیفیت زندگی این افراد کمک کند و آنها را در مقابله با چالش‌های روزمره یاری دهد.
