بیماری ای ال اس (ALS) یا آمیوتروفیک لاترال اسکلروزیس، که به نام بیماری لوگریگ نیز شناخته می‌شود، یک بیماری نادر و پیشرونده است که به تدریج منجر به تحلیل عضلات و ناتوانی در حرکت می‌شود. این بیماری سیستم عصبی مرکزی، به ویژه سلول‌های عصبی که مسئول کنترل حرکت عضلات هستند، را تحت تأثیر قرار می‌دهد و در نهایت موجب ضعف و از کار افتادگی عضلات می‌شود. بیماری ای ال اس یکی از جدی‌ترین و ناتوان‌کننده‌ترین بیماری‌های عصبی است که تاکنون شناخته شده است.
در ادامه این مقاله به بررسی جامع این بیماری، علت‌های احتمالی، علائم، و روش‌های درمان آن خواهیم پرداخت.
بیماری ای ال اس یا لوگریگ چیست؟
بیماری ای ال اس که به نام بیماری لوگریگ نیز شناخته می‌شود، یک بیماری نادر اما جدی عصبی است که به تخریب سلول‌های عصبی حرکتی منجر می‌شود. این سلول‌های عصبی در مغز و نخاع قرار دارند و نقش اساسی در کنترل حرکات ارادی عضلات بدن دارند. هنگامی که این سلول‌ها تخریب می‌شوند، فرد به تدریج کنترل خود را بر عضلات از دست می‌دهد و عضلات بدن به تدریج ضعیف و تحلیل می‌روند. این بیماری به تدریج به مرحله‌ای می‌رسد که فرد قادر به حرکت دادن دست‌ها، پاها و حتی صحبت کردن، خوردن و نفس کشیدن نخواهد بود.
یکی از معروف‌ترین افرادی که به این بیماری مبتلا بود، استیون هاوکینگ، فیزیکدان مشهور بود که با وجود پیشرفت بیماری، توانست به زندگی خود ادامه دهد و دستاوردهای علمی بزرگی کسب کند.
درخواست نوشتن آزمایش آنلاین دهید!
آزمایش میخوای بدی و نیاز به نسخه اینترنتی آزمایش داری؟ درخواست نوشتن نسخه آزمایش آنلاین ازپزشک داری؟
قبل از درخواست ویزیت، از طریق اپلیکیشن ازپزشک با قیمت خیلی مناسب درخواست نوشتن آزمایش آنلاین بده و بعد از انجام آزمایش با جواب آزمایشت ازپزشک ویزیت بگیر!
علت بیماری ای ال اس چیست؟
علت دقیق بیماری ای ال اس هنوز به طور کامل شناخته نشده است، اما تحقیقات نشان داده‌اند که عوامل ژنتیکی و محیطی می‌توانند در بروز این بیماری نقش داشته باشند. تقریباً 5 تا 10 درصد موارد ابتلا به ای ال اس ارثی است و به صورت ژنتیکی منتقل می‌شود. در این موارد، یک یا چند ژن معیوب می‌تواند منجر به تخریب سلول‌های عصبی و در نتیجه بیماری شود. عوامل محیطی نیز ممکن است در بروز ای ال اس نقش داشته باشند. تحقیقات نشان داده‌اند که عواملی مانند:
- سموم محیطی: قرار گرفتن در معرض مواد شیمیایی سمی و آلاینده‌ها می‌تواند خطر ابتلا به ای ال اس را افزایش دهد.
- آسیب‌های جسمی: برخی مطالعات نشان داده‌اند که آسیب‌های جسمی شدید یا جراحات و همچنین آسیب به سر ممکن است به بروز این بیماری کمک کنند.
- التهاب و استرس اکسیداتیو: فرآیندهای التهابی و تولید بیش از حد رادیکال‌های آزاد در بدن نیز می‌توانند باعث آسیب به سلول‌های عصبی شوند و منجر به بیماری ای ال اس گردند.
- سن : اگرچه این بیماری در هر سنی ممکن است بروز کند، علائم معمولاً در سنین 55 تا 75 سالگی ایجاد می‌شوند.
- جنسیت : احتمال ابتلای مردان به ALS کمی بیشتر از زنان است. با این حال، در سنین بالاتر، احتمال ابتلای مردان و زنان به ALS برابر است.
- برخی از مطالعات نشان می دهد که کهنه سربازان نظامی حدود دو برابر بیشتر در معرض ابتلا به ALS هستند، اگرچه دلیل این امر نامشخص است. عوامل خطر احتمالی برای جانبازان شامل قرار گرفتن در معرض سرب، آفت کش ها و سایر سموم محیطی است.
علائم بیماری ای ال اس یا لوگریگ
علائم بیماری ای ال اس معمولاً به تدریج ظاهر می‌شوند و با گذشت زمان شدت پیدا می‌کنند. این علائم به دلیل تخریب تدریجی سلول‌های عصبی حرکتی بروز می‌کنند و بسته به اینکه کدام عضلات تحت تأثیر قرار گرفته‌اند، ممکن است متفاوت باشند. علائم اولیه ممکن است شامل ضعف عضلانی و مشکلات در انجام فعالیت‌های روزمره مانند بلند کردن اجسام یا راه رفتن باشد. علائم شایع بیماری ای ال اس عبارتند از:
- ضعف عضلات: ضعف و تحلیل تدریجی عضلات که به طور معمول در دست‌ها، پاها یا صورت شروع می‌شود و به تدریج به سایر نقاط بدن گسترش می‌یابد.
- مشکلات تنفسی: با پیشرفت بیماری و ضعف عضلات تنفسی، فرد ممکن است در تنفس مشکل داشته باشد و نیاز به کمک‌های تنفسی پیدا کند.
- مشکلات گفتاری: یکی از علائم رایج در بیماران ای ال اس، دشواری در صحبت کردن و وضوح صدا است.
- مشکلات بلع: در مراحل پیشرفته بیماری، عضلات مسئول بلع نیز تحت تأثیر قرار می‌گیرند و فرد ممکن است در بلعیدن غذا دچار مشکل شود.
- گرفتگی عضلات و انقباضات غیرارادی: این انقباضات به دلیل آسیب به نورون‌های حرکتی رخ می‌دهند و می‌توانند دردناک باشند.
پیشنهاد مقاله: فیبرومیالژی چیست؟ علت، علائم و درمان
تشخیص بیماری ای ال اس
اسکلروز جانبی آمیوتروفیک، معروف به ALS، می تواند به سختی تشخیص داده شود، زیرا می تواند علائمی مشابه سایر بیماری ها داشته باشد. آزمایش‌هایی برای رد سایر شرایط یا کمک به تشخیص ALS ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- الکترومیوگرافی (EMG): یک سوزن از طریق پوست به عضلات مختلف وارد می شود. این تست فعالیت الکتریکی ماهیچه ها را هنگام انقباض و زمانی که در حالت استراحت هستند ثبت می کند. این می تواند تعیین کند که آیا مشکلی در عضلات یا اعصاب وجود دارد یا خیر.
- ام آر آی: MRI می تواند تومورهای نخاع، فتق دیسک گردن یا سایر شرایطی را که ممکن است باعث علائم شما شوند را نشان دهد. دوربین های با بالاترین وضوح ممکن است گاهی اوقات خود تغییرات ALS را مشاهده کنند.
- آزمایش خون و ادرار: تجزیه و تحلیل نمونه‌های خون و ادرار در آزمایشگاه ممکن است به حذف سایر علل احتمالی علائم شما کمک کند. سطح نور نوروفیلامنت سرم، که از نمونه های خون اندازه گیری می شود، عموماً در افراد مبتلا به ALS بالا است. این آزمایش می تواند به تشخیص زودهنگام بیماری کمک کند.
- ال پی ستون فقرات: که شامل برداشتن نمونه ای از مایع نخاعی برای آزمایش آزمایشگاهی است. مایع نخاعی در افراد مبتلا به ALS معمولی به نظر می رسد اما ممکن است علت دیگری از علائم را آشکار کند.
- بیوپسی عضلانی یا عصبی: اگر پزشک شما معتقد است که شما ممکن است به جای ALS یک بیماری عضلانی یا عصبی داشته باشید، ممکن است تحت بیوپسی عضلانی یا عصبی قرار بگیرید و برای تجزیه و تحلیل به آزمایشگاه فرستاده می شود.
یکی از جذابیت‌های اپلیکیشن از پزشک این است که بیمار امکان دریافت مشاوره با متخصص نورولوژی و مشاوره پزشکی آنلاین را داشته، و با استفاده از این خدمات می‌توانند بدون اتلاف وقت، با صرف هزینه کم‌تر، و بدون نیاز به تحمل شلوغی مطب به صورت کاملا آنلاین ازپزشک مورد نظر خود به راحتی مشاوره آنلاین دریافت نمائید. برای استفاده از این خدمات ارزشمند کافی است اپ ازپزشک را نصب کرده تا از تمامی خدمات مخصوص بیماران بهره‌مند شوید.
درمان قطعی بیماری ای ال اس
در حال حاضر، متأسفانه هیچ درمان قطعی برای بیماری ای ال اس وجود ندارد. درمان‌های موجود بیشتر برای کاهش علائم، بهبود کیفیت زندگی بیمار و کاهش سرعت پیشرفت بیماری به کار می‌روند. برخی از داروها و روش‌های درمانی که برای بیماران ای ال اس استفاده می‌شوند، شامل موارد زیر هستند:
- داروهای کند کننده پیشرفت بیماری: داروهایی مانند “ریلوژول” و “ادرانون” ممکن است بتوانند سرعت پیشرفت بیماری را کاهش دهند. این داروها می‌توانند به حفظ عملکرد عضلات کمک کنند و به بیمار امکان دهند تا برای مدت طولانی‌تری از استقلال خود برخوردار باشد.
- فیزیوتراپی و توانبخشی: تمرینات فیزیوتراپی می‌تواند به بهبود قدرت و انعطاف‌پذیری عضلات کمک کند و از تحلیل سریع‌تر آنها جلوگیری کند.
- تغذیه مناسب: تغذیه صحیح می‌تواند به حفظ وزن و جلوگیری از مشکلات تغذیه‌ای که به دلیل مشکلات بلع ایجاد می‌شوند، کمک کند.
- حمایت‌های تنفسی: در مراحل پیشرفته بیماری که عضلات تنفسی ضعیف می‌شوند، استفاده از دستگاه‌های کمک تنفسی می‌تواند به حفظ تنفس بیمار کمک کند.
آیا بیماری ای ال اس کشنده است؟
بیماری ای ال اس یک بیماری پیشرونده و جدی است که متأسفانه در اکثر موارد کشنده است. پیشرفت این بیماری به طور مداوم عضلات مختلف بدن را تحت تأثیر قرار می‌دهد و در نهایت، فرد ممکن است به دلیل نارسایی تنفسی جان خود را از دست بدهد. با این حال، طول عمر بیماران ای ال اس می‌تواند متفاوت باشد و برخی از بیماران ممکن است تا چندین سال پس از تشخیص زندگی کنند.
پیشنهاد ویژه: علل لرزش دست و راهکارهای درمان آن
طول عمر بیماران ALS
طول عمر بیماران ای ال اس به عوامل مختلفی بستگی دارد، از جمله شدت بیماری، سرعت پیشرفت آن و نحوه مدیریت علائم. به طور میانگین، پس از تشخیص بیماری، طول عمر بیماران بین 2 تا 5 سال است. با این حال، برخی از بیماران مانند استیون هاوکینگ ممکن است به مدت طولانی‌تری زندگی کنند و حتی دهه‌ها پس از تشخیص بیماری فعال بمانند.
نتیجه‌گیری
بیماری ای ال اس یا لوگریگ یکی از پیچیده‌ترین و جدی‌ترین بیماری‌های عصبی است که تاکنون شناخته شده است. با وجود اینکه درمان قطعی برای این بیماری وجود ندارد، اما تحقیقات همچنان در حال پیشرفت هستند و تلاش‌هایی برای پیدا کردن راه‌های جدید درمان و کاهش علائم آن انجام می‌شود. اگرچه بیماری ای ال اس معمولاً به عنوان یک بیماری کشنده در نظر گرفته می‌شود، اما با مراقبت‌های مناسب و مدیریت صحیح علائم، بیماران می‌توانند کیفیت زندگی بهتری داشته باشند و مدت طولانی‌تری از استقلال خود بهره‌مند شوند.
