صرع-بهبود و خطرات

بهبودی و خطرات بعد از عمل جراحی:
احتمال دارد چند هفته تا چند ماه طول بکشد تا بعد از جراحی به حالت طبیعی خود برگردید. تشنج شما ممکن است بلافاصله قطع نشود لذا ممکن است نیاز داشته باشید داروهای ضد صرعتان را برای یک یا دوسال ادامه دهید.
خطر بروز عوارضی به دنبال جراحی از جمله اشکال در حافظه، خُلق یا بینایی وجود دارد. این مشکلات به مرور زمان بهتر می شوند یا ممکن است دائمی باشند.
قبل از جراحی اطمینان حاصل کنید که در مورد همه ی خطرات احتمالی با جراح خود صحبت کرده اید.
اگر داروهای ضد صرع، تشنج شما را کنترل نکرده اند و جراحی مغز برای شما مناسب نیست، روش های دیگری وجود دارند که می توانند کمک کننده باشند مانند:
1. تحریک عصب واگ (VNS)
تحریک عصب واگ حالتی است که وسیله ی الکتریکی کوچکی شبیه به پیس میکر (ضربان ساز) زیر پوست ناحیه قفسه ی سینه شما کار گذاشته می شود.
دستگاه به سیمی متصل است که در زیر پوست شما قرار دارد و به عصبی در گردن شما به نام عصب واگ متصل می شود. جریان برق از طرق سیم به سمت عصب فرستاده می شود. این کار می تواند با تغییر در سیگنال های مغز، به کنترل تشنج کمک کند.
تحریک عصب واگ معمولا بطور کامل تشنج را متوقف نمی کند اما کمک می کند که شدت کمتری داشته باشند و تعدد دفعات کاهش پیدا کند. احتمالا نیاز خواهید داشت همچنان از داروهای ضد صرع استفاده کنید. عوارض جانبی تحریک عصب واگ شامل خشونت صدا، گلو درد و سرفه در زمان فعالیت دستگاه است. این وضعیت معمولا هر 5 دقیقه رخ می دهد وتا سی ثانیه باقی می ماند.
باتری دستگاه تحریک عصب واگ معمولا تا ده سال باقی می ماند که بعد از این زمان لازم است روش دیگری جایگزین آن شود.
2. تحریک عمقی مغز (DBS)
تحریک عمقی مغز مشابه تحریک عصب واگ است اما دستگاهی که در قفسه ی سینه قرار دارد به سیم هایی متصل است که مستقیما به مغز می روند.
جریان الکتریسیته ای که در طول این سیم ها جریان پیدا می کند با تغییر در سیگنال های الکتریکی مغز، به پیشگیری از بروز تشنج کمک می کند.
تحریک عمقی مغز یک روش نسبتا جدید است که اغلب چندان استفاده نمی شود، لذا مشخص نیست چقدر این روش برای تشنج موثر است. همچنین خطرات جدی هم با این روش همراهی دارد از جمله خونریزی در مغز، افسردگی و اشکالات حافظه.
اگر پزشک شما تحریک عمقی مغز را به عنوان یک گزینه ی درمانی به شما پیشنهاد می کند حتما در مورد مزایا و خطرات بالقوه ی آن با او صحبت کنید.
3. رژیم کِتوژنیک
رژیم کتوژنیک یک رژیم غنی از چربی اما با کربوهیدرات و پروتئین کم است. در کودکان، تصور می شود ممکن است با ایجاد تغییر در سطح مواد شیمیایی در مغز، احتمال تشنج کمترشود. قبل از اینکه داروهای ضد صرع در دسترس قرار بگیرند این رژیم یکی از درمان های اصلی برای صرع بوده است، اما بطور گسترده در بزرگسالان استفاده نمی شود چرا که رژیم پرچربی با مشکلات جدی سلامتی از جمله دیابت و بیماری قلبی عروقی در ارتباط است.
اما رژیم کتوژنیک گاهی اوقات در کودکان مبتلا به تشنج که با داروهای ضد صرع تحت کنترل نیستند توصیه می شود. چرا که نشان داده شده در بعضی کودکان تعداد موارد تشنج را کاهش می دهد. این رژیم فقط باید با نظارت یک متخصص بیماری های مغز و اعصاب و با کمک یک متخصص تغذیه به کار گرفته شود.
درمان های مکمل
درمان های مکمل متعددی وجود دارد که بعضی افراد مبتلا به صرع احساس می کنند در مورد آنها کار می کند. اما در مطالعات پزشکی ثابت نشده که هیچ کدام از این درمان ها بطور قطعی تشنج را کاهش دهند. شما باید نسبت به هرگونه توصیه ای از طرف هرکسی غیر از پزشک تان، برای کاهش یا توقف مصرف داروهایتان و استفاده از درمان های مکمل بسیار محتاط باشید. توقف مصرف دارو بدون نظارت پزشک ممکن است منجر به بروز تشنج شود.
درمان های گیاهی هم باید با احتیاط مصرف شوند چرا که بعضی از ترکیباتشان می تواند با داروهای ضد صرع تداخل پیدا کند. گیاه سَنت جونز وُرت (گل راعی)، داروی گیاهی که برای افسردگی خفیف به کار می رود در افراد مبتلا به صرع توصیه نمی شود چرا که می تواند روی سطح داروهای ضد صرع در خون اثر بگذارد و از عملکرد درست دارو جلوگیری کند.
در بعضی افراد مبتلا به صرع، استرس می تواند باعث تحریک بروز تشنج شود. درمان های برطرف کننده ی استرس و آرامش بخش از جمله ورزش، یوگا و مِدیتِیشن ممکن است کمک کننده باشد.