علل اختلال کم توجهی بیش فعالی (ADHD)

علل ژنتیکی

اختلال کم توجهی بیش فعالی (ADHD) تمایل به بروز به صورت ارثی در خانواده ها دارد، در بیشتر موارد ژن هایی که از والدین خود به ارث می برید فاکتور اساسی در بروز این اختلال هستند. تحقیقات نشان می دهد که والدین و خواهر و برادرهای یک فرد مبتلا به اختلال کم توجهی بیش فعالی، 4-5 برابر بیشتر احتمال دارد که خودشان هم به این اختلال مبتلا باشند. با این حال چگونگی به ارث رسیدن اختلال کم توجهی بیش فعالی (ADHD) پیچیده ست و به نظر نمی رسد تنها وابسته به یک نقص ژنتیکی باشد.

ساختار و عملکرد مغز

تحقیقات برخی از تفاوت های احتمالی موجود در مغز افراد مبتلا به اختلال کم توجهی بیش فعالی(ADHD) را در مقایسه با افراد سالم نشان داده اند، هرچند که تفاوت دقیق آنها چندان مشخص نیست. بعنوان مثال، مطالعاتی که به کمک اسکن های مغزی انجام شده اند این فرضیه را مطرح می کنند که نواحی خاصی در مغز افراد مبتلا به اختلال کم توجهی بیش فعالی کوچک تر از افراد طبیعی و برخی نواحی دیگر ممکن است بزرگ تر باشند. تحقیقات همچنین نشان داده اند مغز کودکان مبتلا به اختلال کم توجهی بیش فعالی بطور متوسط 2-3 سال بیشتر نسبت به کودکانی که این اختلال را ندارند برای تکامل به زمان نیاز دارد. مطالعات دیگر نشان می دهد در افراد مبتلا به اختلال کم توجهی بیش فعالی یک عدم تعادل در سطح انتقال دهنده های عصبی (نوروترانسمیترها) در مغز وجود دارد و یا اینکه این واکنش دهنده های شیمیایی به خوبی کار نمی کنند.

سایر علل احتمالی

علل مختلف دیگری هم بعنوان مسبب ایجاد اختلال کم توجهی بیش فعالی مورد توجه قرار گرفته اند، از جمله:

• تولد زودرس (قبل از 37 هفته ی حاملگی)
• داشتن وزن کم هنگام تولد
• آسیب مغزی در رحم و یا در سال های اولیه ی زندگی
• نوشیدن الکل، سیگار کشیدن و یا سوء مصرف مواد در زمان بارداری
• مواجهه با میزان بالای سرب سمی در سنین پایین
  
  

با این حال، شواهد در مورد بسیاری از این علل ناکافی ست و نیاز به تحقیقات بیشتری برای اثبات نقش آنها در ایجاد اختلال کم توجهی بیش فعالی است.