درمان زخم معده

اگر زخم معده دارید، درمان شما به علت زخم معده تان بستگی خواهد داشت. با درمان، اکثر زخم های معده طی یک یا دو ماه خوب می شوند.
اگر زخم معده شما توسط عفونت با باکتری هلیکوباکتر پیلوری(H. pylori) ایجاد شده باشد، یک دوره درمان با آنتی بیوتیک و دارویی از گروه مهارکننده پمپ پروتون (PPI) پیشنهاد می شود.
همچنین این درمان در صورتی که تشخیص داده شود زخم معده شما توسط ترکیبی از عفونت هلیکوباکتر پیلوری (H. pylori) و داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی ایجاد شده است، توصیه می شود.
اگر زخم معده شما تنها به علت مصرف داروهای ضد التهاب غیراستروئیدی ایجاد شده باشد، یک دوره درمان با داروی گروه مهارکننده پمپ پروتون (PPI) پیشنهاد می شود. همچنین ممکن است مصرف داروی ضد التهاب غیراستروئیدی در صورت امکان حذف شده و استفاده از مسکن های جایگزین توصیه شود.
یک نوع داروی جایگزین، به عنوان آنتاگونیست گیرنده H2، گاها به جای داروی گروه مهارکننده پمپ پروتون (PPI) مصرف می شود و گاهی اوقات ممکن است به شما دارویی به نام ضداسید نیز داده شود تا علائم شما در مدت کوتاهی تسکین یابد.
ممکن است گاستروسکوپی (اِندوسکوپی معده) پس از 4 تا 6 هفته برای شما تکرار شود تا مشخص شود زخم معده تسکین یافته است یا خیر.
هیچ سبک زندگی خاصی وجود ندارد که نیاز باشد حین درمان اتخاذ کنید، اما پرهیز از استرس، الکل، غذاهای تند و سیگار می تواند درحالی که زخم بهبود می یابد از علائم شما بکاهد.

آنتی بیوتیک ها

اگر عفونت هلیکوباکتر پیلوری (H. pylori) دارید، برای شما معمولا یک دوره ی درمانی با دو یا سه آنتی بیوتیک تجویز می شود که هر یک را باید دو بار در روز و برای مدت یک هفته مصرف کنید.
آنتی بیوتیک های متداول عبارتند از آموکسی سیلین، کِلاریترومایسین و مِترونیدازول.
عوارض جانبی این آنتی بیوتیک ها معمولا خفیف بوده و شامل موارد زیر است:

• حالت تهوع و استفراغ
• اسهال
• احساس مزه فلز در دهان

حداقل چهار هفته پس از پایان دوره آنتی بیوتیک مجدا آزمایش می شوید تا مشخص شود آیا هیچ باکتری هلیکوباکتر پیلوری(H. pylori) در معده شما باقی مانده است یا خیر. اگر باقی مانده باشد، یک دوره دیگر از درمان ریشه کن سازی با استفاده از آنتی بیوتیک های متفاوت دیگر برای شما تجویز خواهد شد.

مهارکننده های پمپ پروتون (PPI)

مهارکننده پمپ پروتون (PPI) با کاهش دادن میزان اسیدی که معده شما تولید می کند عمل کرده و از آسیب بیشتر به زخم حین بهبود آن پیشگیری می کند. این دارو معمولا برای چهار تا هشت هفته تجویز می شود.
اُمِپِرازول، پَنتوپِرازول و لانزوپِرازول مهارکننده های پمپ پروتون(PPI) هستند که به طور رایج برای درمان زخم معده مصرف می شوند. عوارض جانبی آن ها معمولا خفیف است اما می تواند شامل موارد زیر شود:

• سردرد
• اسهال یا یبوست
• حالت تهوع
• درد شکم
• سرگیجه
• بثورات پوستی

این عوارض پس از اتمام درمان باید از بین بروند.

آنتاگونیست های گیرنده H2

مانند مهارکننده های پمپ پروتون(PPI)، آنتاگونیست های گیرنده H2 هم با کاهش میزان اسیدی که معده شما تولید می کند، عمل می کنند.
رانیتیدین پرمصرف ترین آنتاگونیست گیرنده H2 برای درمان زخم معده است.
عوارض جانبی نادر اند اما می توانند شامل موارد زیر باشند:

• اسهال
• سردرد
• سرگیجه
• خارش پوستی
• خستگی

ضداسیدها و آلژینات ها

همه ی داروهای بالا، چند ساعت طول می کشند تا اثر کنند، بنابراین ممکن است پزشک شما پیشنهاد کند داروهای گروه آنتی اسید را نیز برای خنثی سازی اسید معده و فراهم آوردن تسکین فوری اما کوتاه مدت علائم مصرف کنید.
برخی ضداسیدها حاوی دارویی به نام آلژینات نیز هستند که یک پوشش محافظ روی پوشش معده شما ایجاد می کند.
این داروها را می توان به صورت بدون نسخه تهیه کرد. داروساز در داروخانه می تواند شما را در انتخاب مناسب ترین نوع آن راهنمایی کند.
ضداسیدها را باید زمانی که علائم را تجربه می کنید یا انتظار بروز علائم را دارید، مصرف کنید، مثلا پس از وعده های غذایی یا هنگام خواب. بهترین حالت این است که  ضداسیدهای حاوی آلژینات پس از وعده های غذایی مصرف شوند.
عوارض جانبی هر دو دارو معمولا حداقلی است و می تواند شامل موارد زیر باشد:

• اسهال یا یبوست
• نفخ
• درد شکم
• حالت تهوع و استفراغ

تجدید نظر در مصرف داروهای  گروه ضد التهاب های غیر استروئیدی(NSAIDs)

اگر زخم معده شما به علت مصرف داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی ایجاد شده باشد، پزشک شما درباره توصیه به استفاده از آن ها تجدید نظر خواهد کرد.
ممکن است به شما توصیه شود مسکن جایگزینی را که با زخم معده ارتباطی ندارد مصرف کنید، مانند استامینوفن. گاهی اوقات ممکن است یک نوع جایگزین از گروه داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی که با احتمال کمتری ایجاد زخم معده می کند – به نام مهارکننده COX-2- توصیه شود.
اگر برای کاهش خطر ایجاد لخته های خونی، دوز پایین آسپرین (که نوعی داروی ضد التهابی غیراستروئیدی است) مصرف می کنید، پزشک تان به شما خواهد گفت که آیا نیاز است به مصرف آن ادامه دهید یا خیر.
اگر نیاز باشد به مصرف آن ادامه دهید، احتمالا درمان درازمدت با یک مهارکننده پمپ پروتون (PPI) یا آنتاگونیست گیرنده H2 در کنار آسپرین برای پیشگیری از زخم های بیشتر، تجویز خواهد شد.
مهم است که خطرات بالقوه مرتبط با استفاده مداوم از داروهای ضد التهابی غیراستروئیدی را بدانید. با مصرف مداوم این داروها ممکن است احتمال ابتلا به یک زخم معده دیگر در شما افزایش یابد و ممکن است یک عارضه ی جدی، مانند خونریزی داخلی در شما ایجاد شود.