زندگی با اختلال کم توجهی بیش فعالی (ADHD)

راه های مقابله

اگر چه که گاهی اوقات روبه روشدن با این موضوع سخت است، با این حال مهم است به یاد داشته باشیم که یک کودک با اختلال کم توجهی بیش فعالی (ADHD) نمی تواند رفتار خود را کنترل کند. برای افراد مبتلا به اختلال کم توجهی بیش فعالی دشوار است که تکانش های خود را کنترل کنند به این معنی که آنها قبل از اینکه کاری را انجام دهند، عواقب آنرا در نظر نمی گیرند. در صورتیکه از یک کودک مبتلا به اختلال کم توجهی بیش فعالی مراقبت می کنید، ممکن است توصیه های زیر برایتان کمک کننده باشد.

برای اوقات روز برنامه ریزی کنید

برای اوقات روز برنامه ریزی کنید به این ترتیب کودک شما می داند چه چیزی در انتظار اوست. تنظیم برنامه ی روتین می تواند در نحوه ی مواجهه ی کودک مبتلا به اختلال کم توجهی بیش فعالی با زندگی روزانه تفاوت ایجاد کند. بعنوان مثال، اگر کودک تان باید برای رفتن به مدرسه آماده شود، این کار را به مراحل مشخص تقسیم بندی کنید به این ترتیب او دقیقا می داند لازم است چه کارهایی انجام دهد.

مرزهای مشخص و روشنی برای او تعریف کنید

اطمینان حاصل کنید که کودکتان می داند انتظار چه رفتاری ازاو می رود و رفتارهای مثبت را با تحسین و یا پاداش فوری تقویت کنید. شفاف باشید، درصورتیکه مرزها شکسته شده و از خط قرمزها عبور کرده است از تنبیه های قابل اجرا استفاده کنید (مانند لغو یک امتیاز یا جایزه) و این رویه را بطور پیوسته و مستمر دنبال کنید.

مثبت باشید

اورا بطور خاص تحسین کنید. به جای گفتن یک جمله ی معمولی” به خاطر انجام این کار از تو متشکرم” می توانید بگویید”واقعا ظرف ها را خیلی خوب شسته ای، متشکرم.”این کار برای کودکتان روشن می کند که شما خوشحال هستید و چرا.

دادن دستورالعمل

اگر از کودکتان می خواهید کاری انجام دهد به او دستورالعمل مشخص و مختصر بدهید. به جای اینکه از او بخواهید” می توانی اتاقت را مرتب کنی؟” بگوئید” لطفا اسباب بازی هایت را در جعبه قرار بده، و کتاب ها را سرجایشان در قفسه بگذار.” این کار برای کودکتان مشخص می کند که چه کاری باید انجام دهد و در صورتیکه آنرا درست انجام دهد امکان تحسین و تشویق او وجود دارد.

طرح های تشویقی

طرح های تشویقی خودتان را با استفاده از نمودارهای امتیازی تهیه کنید، به این ترتیب یک رفتار مناسب پاداش دریافت می کند. بعنوان مثال، رفتار مناسب در زمان خرید پاداشی بصورت زمان برای بازی کامپیوتری یا هرشکلی از بازی دریافت می کند. کودک خود را در این برنامه ریزی شریک کنید و اجازه دهید در تصمیم گیری نوع پاداش کمک کنند.

این نمودارهای پاداش نیاز به تغییرات منظم دارند وگرنه خسته کننده می شوند. هدف ها باید به این صورت تنظیم شوند:

• فوری (مثلا روزانه)
• میان مدت (مثلا هفتگی)
• درازمدت (مثلا هر سه ماه)
  
  

سعی کنید در آن واحد تنها روی یک یا دو رفتار تمرکز کنید.

مداخله زودهنگام

مراقب علائم هشداردهنده باشید. اگر به نظر می رسد کودک تان در حال ناامید شدن، تحریک بیش از حد ویا از دست دادن کنترلش است، مداخله کنید. اگر ممکن است با خارج کردنش از آن موقعیت حواسش را پرت کنید، این کار ممکن است او را آرام کند.

موقعیت های اجتماعی

حضور در موقعیت های اجتماعی را کوتاه و دلچسب کنید. دوستان ش را برای بازی دعوت کنید، اما مدت زمان بازی را کوتاه در نظر بگیرید، به این ترتیب کودک تان کنترل خود را از دست نمی دهد. این شرایط را زمانی که کودکتان خسته و یا گرسنه ست مانند بعد از یک روز که در مدرسه بوده ست، ایجاد نکنید.

فعالیت بدنی

اطمینان حاصل کنید کودکتان در طول روز به مقدار فراوانی فعالیت بدنی دارد. راه رفتن، جست و خیز کردن و ورزش کردن کمک می کند کودکتان خودش را تخلیه کند و کیفیت خوابش بهتر شود. مراقب باشید در ساعات نزذیک به وقت خواب فعالیت شدید و یا پرهیجان انجام ندهد.

غذاخوردن

مراقب آنچه که کودکتان می خورد باشید. در صورتیکه بعد از خوردن بعضی غذاهای خاص که ممکن است  حاوی مواد افزودنی ویا کافئین باشند بیش فعال می شود لیستی از این مواد تهیه کرده و با پزشک معالجش مشورت کنید.

وقت خواب

یک برنامه ی روتین(منظم) را دنبال کنید.  توجه کنید که کودکتان هر شب در ساعت مشخصی به رختخواب  برود و صبح ها در یک زمان مشخص بیدار شود. از فعالیت های تحریک کنننده مانند بازی های کامپیوتری و یا تماشای تلویزیون در ساعات قبل از رفتن به رختخواب جلوگیری کنید.

شبانگاه

اختلالات خواب و بیماری کم توجهی بیش فعالی می توانند به صورت یک سیکل معیوب عمل کنند. اختلال کم توجهی بیش فعالی (ADHD) می تواند باعث ایجاد اختلالات خواب شود که به نوبه ی خود می تواند علائم بیماری را بدتر کند. بسیاری از کودکان مبتلا به اختلال کم  توجهی بیش فعالی بارها بعد از رفتن به رختخواب بیدار می شوند و الگوهای خواب مختل و به هم ریخته دارند.  یک برنامه ی منظم و مناسب برای خواب به فرزندتان کمک می کند و درگیری برای به رختخواب رفتن را کم می کند.

کمک در مدرسه

کودکان مبتلا به اختلال کم توجهی بیش فعالی (ADHD) اغلب دچار رفتارهای مشکل ساز در مدرسه هستند، و این موقعیت می تواند تاثیر منفی روی پیشرفت تحصیلی کودک داشته باشد. با معلم کودکتان و یا هماهنگ کننده ی نیازهای ویژه ی آموزشی در مدرسه در مورد حمایت های اضافه ای که کودکتان به آن نیاز دارد، صحبت کنید.

بزرگسالان مبتلا به اختلال کم توجهی بیش فعالی (ADHD)

در صورتیکه یک بزرگسال مبتلا به اختلال کم توجهی بیش فعالی (ADHD) هستید توصیه های زیر می تواند برایتان مفید باشد:

• لیست تهیه کنید، خاطرات روزانه بنویسید، از یادداشت های یادآوری استفاده کنید و در صورتیکه برایتان سخت است که منظم و هدفمند باشید وقتی را اختصاص دهید تا برای کارهایتان برنامه ریزی کنید.
• تخلیه فشار روانی با فعالیت ها و ورزش های منظم
•  راه هایی بیابید که به شما کمک می کند به آرامش برسید، مانند گوش دادن به موسیقی و یا تکنیک های آرامش بخش
• در صورتیکه کار می کنید با رئیس خود در مورد وضعیتی که دارید صحبت کنید. در مورد کارهایی می توانند انجام دهند تا شما فعالیت های شغلی بهتری داشته باشید، مشورت کنید.
• با پزشک تان در مورد اینکه آیا شرایط مناسبی برای رانندگی دارید یا نه صحبت کنید، زیرا در صورتیکه اختلال کم توجهی بیش فعالی شما بر رانندگی تان اثر می گذارد باید به مرکز صدور گواهینامه رانندگی اطلاع دهید.
• به یک گروه حمایت کننده ی ملی بپیوندید ویا با آنان تماس بگیرید- این سازمان ها می توانند شما را با افرادیکه وضعیتی مشابه شما دارند مرتبط کنند و همچنین می توانند منبع خوبی برای دریافت پشتیبانی، اطلاعات و توصیه های لازم باشند.