رقیق کننده های خون موادی هستند که با مهار فرایند انعقاد از تشکیل لخته های خون جلوگیری می کنند. این داروها شامل داروهای ضد انعقاد و ضد پلاکت می باشند. در حالی که رقیق‌کننده‌های خون عملاً خون را رقیق نمی‌کنند یا تغییری در ویسکوزیته آن نمی‌دهند، توانایی آنها در جلوگیری از لخته شدن می‌تواند به محافظت از افراد در برابر سکته و حملات قلبی کمک کند.
فهرست مطالب
رقیق کننده خون چیست!
برخی از داروها با رقیق کردن خون عمل می‌کنند تا سلول‌های خونی در رگ‌ها و شریان‌ها به هم نچسبند. برخی دیگر با افزایش مدت زمان تشکیل لخته خون، از لخته شدن خون جلوگیری می کنند. اینها به ترتیب به عنوان داروهای ضد انعقاد و ضد پلاکت شناخته می شوند.
داروهای ضد انعقاد
پزشکان اغلب این داروها را برای افرادی که دچار بیماری قلبی شده اند تجویز می کنند. “انعقاد” یک اصطلاح پزشکی است که به معنای “لخته شدن” است. این داروها با افزایش مدت زمان تشکیل لخته از انعقاد خون جلوگیری می کنند. داروهای ضد انعقاد از تشکیل لخته جلوگیری می کنند. رقیق کننده های رایج ضد انعقاد عبارتند از:
- وارفارین
- انوکساپارین
- هپارین
- دابیگاتران
- ریواروکسابان
داروهای ضد پلاکت
از سوی دیگر، داروهای ضد پلاکت از تجمع پلاکت ها و تشکیل لخته جلوگیری می‌کنند. نمونه هایی از داروهای ضد پلاکت عبارتند از:
- آسپیرین
- کلوپیدوگرل
- دی پیریدامول
- تیکلوپیدین
پزشک تعیین می کند که کدام دارو برای شما بهترین است و ممکن است گهگاه آزمایش زمان پروترومبین (PT) را انجام دهند. این آزمایش خون نسبت نرمال شده بین‌المللی (INR) را اندازه‌گیری می‌کند.
INR سرعت لخته شدن خون شما است. میزان مناسب INR از فردی به فرد دیگر با توجه به سابقه پزشکی آنها متفاوت است. ماندن در محدوده INR می تواند از خونریزی بیش از حد یا لخته شدن بیش از حد خون جلوگیری کند.
هم داروهای ضد انعقاد و هم داروهای ضد پلاکت برای جلوگیری از تشکیل لخته خون استفاده می شوند. دسته دیگری از داروها به نام ترومبولیتیک ممکن است برای حل کردن لخته خونی که قبلاً تشکیل شده است، مانند ترومبوز ورید عمقی (DVT) یا آمبولی ریوی، استفاده شود. نحوه عملکرد این داروها به عنوان درمان فیبرینولیتیک نیز شناخته می شود.
بیشتر بخوانید: نکاتی مهم درباره آزمایش خون و نحوه تفسیر آن
رقیق کننده های طبیعی خون
منابعی غیردارویی هستند که لخته شدن را کند یا از آن جلوگیری می‌کنند، اما جایگزین داروهای ضد انعقاد یا ضد پلاکت‌های تجویزی نیستند. آنها می توانند شامل موادی مانند غذاها یا گیاهانی مانند سیر، زنجبیل، دانه کرفس و دانه انیسون باشند. قبل از افزودن هرگونه رقیق کننده طبیعی به رژیم روزانه خود با پزشک خود صحبت کنید.
در حالی که مکمل ها و داروهای هومیوپاتی ممکن است برچسب “طبیعی” داشته باشند، هنوز هم می توانند عوارض جانبی جدی داشته باشند یا باعث واکنش آلرژیک شوند. بسیاری از محصولات مکمل کنترل شده نیستند. مصرف این مواد در کنار مصرف داروهای رقیق کننده می تواند خطر خونریزی را افزایش دهد.
یکی از جذابیت‌های اپلیکیشن از پزشک این است که بیمار امکان دریافت مشاوره و مشاوره پزشکی آنلاین را داشته، و با استفاده از این خدمات می‌توانند بدون اتلاف وقت، با صرف هزینه کم‌تر، و بدون نیاز به تحمل شلوغی مطب به صورت کاملا آنلاین ازپزشک مورد نظر خود به راحتی مشاوره دریافت نمائید و یا ویزیت شوید. برای استفاده از این خدمات ارزشمند کافی است اپ ازپزشک را نصب کرده تا از تمامی خدمات مخصوص بیماران بهره‌مند شوید.
عوارض داروهای رقیق کننده خون
لخته شدن خون همیشه چیز بدی نیست. وقتی دست خود را می برید، این همان چیزی است که زخم شما را می بندد و مانع از دست دادن بیش از حد خون می شود. اما رقیق کننده های خون از لخته شدن خون جلوگیری می کنند. بنابراین اگر این داروها را مصرف کنید، حتی بریدگی‌ها یا کبودی‌های کوچک نیز خونریزی بیشتری خواهند داشت.
هنگام شرکت در فعالیت هایی که می تواند باعث هر نوع آسیبی شود، باید بسیار مراقب باشید. در صورت افتادن یا ضربه به سر، فوراً با پزشک خود تماس بگیرید. حتی اگر پوست شما پاره نشده باشد، ممکن است خونریزی داخلی داشته باشید.
در صورت مشاهده هرگونه علائم خونریزی غیرعادی، فوراً به پزشک خود اطلاع دهید:
- دوره های قاعدگی سنگین تر از حد معمول
- خون در ادرار یا مدفوع شما
- خونریزی از لثه یا بینی
- استفراغ یا سرفه خونی
- سرگیجه
- ضعف
- سردرد شدید
- معده درد
اگر به مدت طولانی هپارین مصرف کنید، ممکن است استحکام استخوان ها کاهش یابد که این امر احتمال شکستن استخوان را افزایش می دهد. اگر از داروهای ضد انعقاد مانند وارفارین استفاده می کنید، به آزمایش خون منظم نیاز دارید تا در صورت نیاز پزشکتان بتواند داروی شما را تنظیم کند.
برخی داروها و مکمل ها، از جمله داروهای بدون نسخه مانند ایبوپروفن، می توانند با داروهای رقیق کننده خون تداخل داشته باشند. به همه پزشکان، از جمله دندانپزشک خود، بگویید که از نوع دارو ها مصرف می کنید و هیچ داروی جدیدی را بدون تایید پزشک شروع نکنید.
به یاد داشته باشید که آنچه می خورید نیز بسیار مهم است. برخی از غذاها مانند سبزیجات سبز و برگدار حاوی ویتامین K هستند. این ویتامین می تواند با رقیق کننده های خون مقابله کند. اگر مطمئن نیستید غذا یا نوشیدنی خاصی بی خطر است از پزشک خود بپرسید.
کلام پایانی
لخته های خون می توانند خطرناک باشند زیرا در جریان خون به اندام های حیاتی اختلال ایجاد می کنند. اگر مشکلات قلبی دارید، ممکن است شانس بیشتری برای ایجاد لخته و در نتیجه نیاز به مصرف داروهای رقیق کننده خون داشته باشید.
این داروها با رقیق کردن خون یا افزایش زمان تشکیل لخته های خون عمل می کنند. با این حال، ممکن است برخی عوارض جانبی را نیز داشته باشند.
مهم است که داروهایتان را دقیقاً طبق دستور پزشک مصرف کنید و از مصرف برخی غذاها یا سایر داروهایی که می توانند اثربخشی آنها را کاهش دهند اجتناب کنید.
پیشنهاد مقاله : چرا خون دماغ میشویم؟
1 دیدگاه در “انواع داروهای رقیق کننده خون”
مطلب مفیدی بود.