خطر ابتلا به سرطان روده در جوانان

فهرست مطالب

سرطان کولورکتال شامل سرطان روده بزرگ و سرطان رکتوم است که در آن سلول های روده بزرگ یا رکتوم خارج از کنترل رشد می کنند. این رشد غیر طبیعی که پولیپ نامیده می شود، گاهی اوقات می تواند به سرطان تبدیل شود. عوامل ژنتیکی، محیطی و شیوه زندگی می توانند بر خطر ابتلا به سرطان کولورکتال تأثیر بگذارند.

پولیپ ها و سرطان روده به خصوص در ابتدا ممکن است علائمی ایجاد نکنند. برخی از علائم ممکن است شامل موارد زیر باشد:

تغییر در عادات روده
خون در مدفوع
خونریزی روشن مقعدی
اسهال، یبوست یا احساس عدم تخلیه کامل روده
کاهش وزن غیر منتظره
گرفتگی یا درد شکم
ضعف و خستگی

البته این علائم می تواند نشانه مشکلی غیر از سرطان باشد. اگر هر یک از این علائم را دارید، با پزشک خود صحبت کنید.

اگر سرطان روده ایجاد شود، درمان‌های زیادی برای کمک به کنترل آن وجود دارد، از جمله جراحی، پرتودرمانی و درمان‌های دارویی، مانند شیمی‌درمانی و ایمونوتراپی.

پیشنهاد مقاله: علائم سرطان روده بزرگ و راه های درمان آن

علل سرطان روده بزرگ در جوانان

این بیماری علت اصلی مرگ و میر ناشی از سرطان در میان افراد زیر 50 سال است. دانشمندان مطمئن نیستند که چه چیزی باعث افزایش این سرطان می شود. با این حال، رژیم غذایی نامناسب و عدم فعالیت بدنی ممکن است بخشی از این دلایل باشد. افراد زیر 55 سال تقریباً 60 درصد بیشتر از افراد مسن در معرض تشخیص دیرهنگام بیماری هستند. این امر شانس زنده ماندن از سرطان روده را چالش برانگیزتر می کند.

بیشتر بحث‌ها در مورد علل احتمالی شروع زودرس بیماری بر روی سه عامل مرتبط با یکدیگر تمرکز دارند: رژیم غذایی، باکتری‌های روده و التهاب. شواهد فزاینده ای وجود دارد که رژیم غذایی ناسالم، به ویژه انواع پر از گوشت و چربی فرآوری شده و میوه و سبزیجات کم، را با سرطان کولورکتال زودرس مرتبط می کند.

در مورد باکتری های روده، برخی از سموم باکتریایی التهاب را تشدید می کنند. این التهاب می تواند مواد شیمیایی مضری تولید کند که DNA را جهش داده و احتمال سرطان را افزایش دهد. علاوه بر این، برخی بیماری‌های مزمن، از جمله سندرم روده تحریک‌پذیر، بیماری کرون و دیابت، می‌توانند سبب التهاب در روده شوند. نیمی از بزرگسالان جوان مبتلا به سرطان روده یک بیماری مزمن دارند که باعث التهاب در روده می گردد.

به همین ترتیب، چندین مطالعه نشان داده‌اند که اضافه وزن یا چاقی ممکن است احتمال ابتلای افراد به سرطان کولورکتال زودرس را افزایش دهد. در یک بررسی نیمی از بزرگسالان جوان مبتلا به سرطان روده دارای اضافه وزن و 17 درصد چاق بودند.

از نظر محققان و دانشمندان

محققان خاطرنشان کرده اند که رژیم های غذایی ناسالم در دهه های گذشته رایج تر شده و تعداد کودکان و بزرگسالانی که دارای اضافه وزن یا چاقی هستند همچنان در حال افزایش است. علاوه بر این، مردم زمان بیشتری را صرف نشستن و زمان کمتری صرف فعالیت می کنند. مطالعات نشان داده اند که زمان بیشتر تماشای تلویزیون با خطر بالاتر ابتلا به سرطان مرتبط است.

دانشمندان دیگر تمرکز خود را بر روی باکتری هایی که در روده زندگی می کنند معطوف کرده اند که میکروبیوم روده نیز نامیده می شوند. انواع خاصی از باکتری ها به عنوان عوامل موثر در رشد و گسترش سرطان روده بزرگ شناخته شده اند و برخی بر عملکرد درمان های سرطان تأثیر می گذارند. باکتری های روده تحت تأثیر مواد غذایی و مواد شیمیایی که می خوریم، می نوشیم و تنفس می کنیم، قرار می گیرند. مطالعات نشان داده اند که رژیم غذایی، چاقی، ورزش و برخی داروها (مانند آنتی بیوتیک ها) همگی می توانند تعداد و انواع باکتری ها را در روده ما تغییر دهند.

رژیم های غذایی ناسالم و باکتری های روده به روش دیگری نیز به هم مرتبط هستند زیرا هر دو می توانند منجر به التهاب (واکنش بدن به آسیب، بیماری یا تحریک) شوند. رژیم غذایی پرچرب می تواند باعث التهاب روده و تسریع رشد تومورها در روده گردد.

تأثیر این عوامل می‌تواند خیلی زود (در کودکی، نوزادی یا حتی در دوران جنینی) شروع شود.

پیشنهاد مقاله : علائم ابتدایی سرطان روده در زنان و درمان آن

تشخیص سرطان روده

پزشکان آزمایش‌های غربالگری خاصی را برای افراد سالم بدون علامت توصیه می‌کنند تا نشانه های احتمالی سرطان یا پولیپ‌های غیرسرطانی بررسی شوند. تشخیص در مراحل اولیه، بیشترین شانس را برای درمان فراهم می کند. پزشکان توصیه می کنند که افراد با خطر متوسط سرطان روده غربالگری را در حدود سن 45 سالگی آغاز کنند. اما افرادی که در معرض خطر بیشتر هستند، مانند کسانی که سابقه خانوادگی این سرطان را دارند، باید زودتر اقدام نمایند. چندین گزینه غربالگری وجود دارد که هر کدام مزایا و معایب خاص خود را دارند و انتخاب روش مناسب توسط پزشک انجام می گیرد.

یکی از جذابیت‌های اپلیکیشن از پزشک این است که بیمار امکان دریافت مشاوره و مشاوره پزشکی آنلاین را داشته، و با استفاده از این خدمات می‌توانند بدون اتلاف وقت، با صرف هزینه کم‌تر، و بدون نیاز به تحمل شلوغی مطب به صورت کاملا آنلاین ازپزشک مورد نظر خود به راحتی مشاوره دریافت نمائید و یا ویزیت شوید. برای استفاده از این خدمات ارزشمند کافی است اپ ازپزشک را نصب کرده تا از تمامی خدمات مخصوص بیماران بهره‌مند شوید.

آزمایشات مبتنی بر مدفوع

تست ایمونوشیمیایی مدفوع با حساسیت بالا هر سال
آزمایش خون مخفی مدفوع هر سال
آزمایش DNA مدفوع هر 3 سال یکبار

معاینه بصری (ساختاری) کولون و رکتوم

کولونوسکوپی هر 10 سال
سی تی کولونوگرافی (کولونوسکوپی مجازی) هر 5 سال
سیگموئیدوسکوپی انعطاف پذیر هر 5 سال

پس از بررسی نتایج غربالگری علاوه بر معاینه فیزیکی، آزمایشات زیر ممکن است برای تشخیص سرطان روده استفاده قرار گیرد:

کولونوسکوپی:

به پزشک این امکان را می‌دهد تا کل رکتوم و کولون را ببیند.

بیوپسی:

برداشتن مقدار کمی از بافت برای بررسی زیر میکروسکوپ است. بررسی های دیگر می‌توانند نشان دهند که سرطان وجود دارد، اما فقط بیوپسی می‌تواند تشخیص سرطان کولورکتال را قطعی نماید. بیوپسی ممکن است در طول کولونوسکوپی یا بر روی بافتی که در طی جراحی برداشته شده است انجام شود.

آزمایش بیومارکر تومور(آزمایش مولکولی تومور):

پزشک ممکن است آزمایش‌هایی را بر روی نمونه تومور برای شناسایی ژن‌ها، پروتئین‌ها و سایر ویژگی های آن تجویز نماید. نتایج این آزمایشات می تواند به تعیین گزینه های درمانی کمک کند.

آزمایشات خون:

از آنجایی که سرطان کولورکتال اغلب به روده بزرگ یا رکتوم خونریزی می کند، افراد مبتلا به این بیماری ممکن است دچار کم خونی شوند. آزمایش تعداد گلبول های قرمز در خون، که بخشی از شمارش کامل خون (CBC) است، می تواند این مورد را بررسی نماید.

آزمایش خون دیگری سطوح پروتئینی به نام آنتی ژن کارسینومبریونیک (CEA) را تشخیص می دهد. آزمایشات CEA اغلب برای نظارت بر سرطان کولورکتال برای افرادی که تحت درمان هستند استفاده می شود و به عنوان یک تست غربالگری کاربرد ندارد.

سی تی اسکن:

در فرد مبتلا به سرطان کولورکتال، سی تی اسکن می تواند گسترش سرطان به ریه ها، کبد و سایر اندام ها را بررسی کند و اغلب قبل از جراحی انجام می شود.

MRI:

می تواند برای اندازه گیری اندازه تومور استفاده شود. MRI بهترین آزمایش تصویربرداری برای یافتن محل رشد سرطان کولورکتال است.

سونوگرافی:

معمولاً برای کشف عمق رشد سرطان رکتوم استفاده می شود و می توان از آن برای کمک به برنامه ریزی درمان استفاده کرد. با این حال، این آزمایش نمی تواند سرطانی را که به غدد لنفاوی مجاور یا فراتر از لگن گسترش یافته است، تشخیص دهد.

اشعه ایکس قفسه سینه:

می تواند به پزشکان کمک کند تا بفهمند سرطان به ریه ها گسترش یافته است یا خیر.

اسکن PET:

راهی برای ایجاد تصاویری از اندام ها و بافت های داخل بدن است. اسکن PET به طور منظم برای همه افراد مبتلا به سرطان کولورکتال استفاده نمی شود، اما شرایط خاصی وجود دارد که پزشک ممکن است آن را توصیه کند.

درمان سرطان روده

درمان های موضعی: این روش ها تومور را بدون تأثیر بر سایر نواحی بدن درمان می کنند. این درمان‌ها بیشتر برای سرطان‌های مرحله اولیه (سرطان‌های کوچک‌تر که گسترش نیافته‌اند) مفید هستند، اما ممکن است در برخی شرایط دیگر نیز استفاده شوند. انواع درمان های موضعی مورد استفاده برای سرطان کولورکتال عبارتند از:

پیشنهاد ویژه: شیمی درمانی سرطان روده

درمان های سیستمیک: این روش ها شامل انواع داروهای خوراکی یا تزریقی می‌شوند زیرا می‌توانند تقریباً در تمام بدن به سلول‌های سرطانی برسند. بسته به نوع سرطان، انواع مختلفی از داروها ممکن است مورد استفاده قرار گیرد، مانند: