فیبرومیوم رحم یک نوع توده خوش‌خیم در رحم است.انواع فیبروم رحمی از بافت عضلانی و فیبروزی (به اختصار فیبرومیوم) ساخته شده و معمولاً خطرناک نیستند. بسیاری از زنان تا یک حدی فیبرومیوم رحم دارند، اما بسیاری از آنها علائمی ندارند. علائم ممکنه فیبرو میوم رحم شامل درد شکمی، خونریزی قاعدگی شدید، فشار روی مثانه و رشد شکم می‌باشد. درمان فیبروم معمولاً شامل داروها، جراحی یا روش‌های تصویربرداری میشود. برای تشخیص و درمان دقیق، بهتر است با پزشک خود مشورت کنید. برای آشنایی با انواع فیبروم میوم رحم و درمان آن همراه ما باشید.
انواع فیبروم رحم
انواع میوم های رحم عبارت‌اند از:
- فیبروم های زیر‌سرطانی (Leiomyosarcoma): این نوع نادرتر و خطرناک‌تر از فیبروم‌های میوم رحم است. آنها به جای بافت عضلانی، از سلول‌های عضلانی با نوعی از سرطان تشکیل شده‌اند.
- فیبروم های زیر‌سروتینی (Subserosal Fibroids): این نوع فیبروم‌ها از پوشش بیرونی رحم یا پوسته سروزامین (سروزا) بیرون می‌روند و ممکن است فشار و فشار روی بازوها و کیسه مثانه ایجاد کنند.
- فیبروم های زیرمخاطی (Submucosal Fibroids): این نوع فیبروم‌ها در دیوار داخلی رحم یا مخاط رحم قرار دارند و می‌توانند به خونریزی شدید و ناهمواریهای قاعدگی منجر شوند.
- فیبروم های در دیوار عضلانی رحم (Intramural Fibroids): این فیبروم‌ها در دیوار عضلانی رحم واقع شده و ممکن است اندازه رحم را افزایش دهند و علائمی مانند درد شکمی یا فشار روی اعضای اطراف را ایجاد کنند.
انواع میوم رحمی ممکن است علائم و مشکلات مختلفی ایجاد کند. برای تشخیص دقیق نوع فیبروم و تعیین درمان مناسب، بهتر است با پزشک خود مشورت کنید و از تست‌ها و تصویربرداری‌های پزشکی استفاده کنید.
علائم میوم رحم
فیبروم‌های رحم ممکن است علائم متنوعی داشته باشند، ولی بسیاری از زنانی که این توده‌ها را دارند، علائمی ندارند. در صورتی که علائم وجود داشته باشند، ممکن است عبارت باشند از:
- خونریزی قاعدگی نامعمول: یکی از علائم شایع فیبروم رحم خونریزی قاعدگی نامعمول یا خونریزی بیش از حد معمول در دوره قاعدگی است. این می‌تواند منجر به خونریزی طولانی‌مدت یا خونریزی شدیدتر در هنگام قاعدگی شود.
- درد شکمی: درد یا ناراحتی در منطقه شکم و پایین‌تر از ناف ممکن است ایجاد شود. این درد می‌تواند معمولاً متعاقب فشار فیبروم بر سایر اعضای داخلی باشد.
- تورم شکمی: فیبروم‌های بزرگ ممکن است به نظر برگونه تورم شکمی منجر شوند، که ممکن است ظاهری شبیه به بارداری داشته باشد.
- فشار بر اعضای اطراف: فیبروم‌ها ممکن است فشار روی مثانه، روده‌ها، یا دیگر اعضای داخلی ایجاد کنند، که منجر به علائم مانند ادرار ریزشی یا مشکلات گوارشی شوند.
- مشکلات باروری: در برخی موارد، فیبروم‌ها می‌توانند مشکلات باروری را ایجاد کنند، مانند عقم یا مشکلات در حمل و زایمان.
یکی از جذابیت‌های اپلیکیشن از پزشک این است که بیمار امکان دریافت مشاوره انلاین با دکتر زنان را داشته، و با استفاده از این خدمات می‌توانند بدون اتلاف وقت، با صرف هزینه کم‌تر، و بدون نیاز به تحمل شلوغی مطب به صورت کاملا آنلاین ازپزشک مورد نظر خود به راحتی مشاوره دریافت نمائید و یا ویزیت شوید. برای استفاده از این خدمات ارزشمند کافی است اپ ازپزشک را نصب کرده تا از تمامی خدمات مخصوص بیماران بهره‌مند شوید.
لطفاً توجه داشته باشید که علائم میوم رحم می‌توانند در هر فرد متفاوت باشند و بستگی به اندازه، تعداد و موقعیت فیبروم‌ها دارند. اگر شما یا کسی که می‌شناسید علائم مشابهی دارید، بهتر است با یک پزشک گینکولوژیست مشورت کنید تا تشخیص دقیق ایجاد شود و گزینه‌های درمانی مناسب برای شما بررسی شود.
تشخیص میوم رحم
تشخیص فیبروم میوم رحم عمدتاً توسط یک پزشک گینکولوژیست انجام میشود و شامل مراحل زیر میشود:
- پرسشنامه و مصاحبه پزشکی: پزشک شما ابتدا به شما سوالاتی در مورد علائم و تاریخچه قاعدگی، تاریخچه خانوادگی، و علائمی که شما تجربه می‌کنید، می‌پرسد. این اطلاعات می‌توانند در تشخیص کمک کننده باشند.
- آزمایش فیزیکی: پزشک ممکن است یک آزمایش فیزیکی انجام دهد تا اندازه و موقعیت رحم و همچنین توده‌های ممکن در آن را ارزیابی کند.
- تصویربرداری: اگر پزشک فیبروم میوم رحم را مشتکی ندارد، ممکن است تصویربرداری تجویز کند. اسلاید معمولاً شامل اسونوگرافی (سونوگرافی) ترانسوژنیکو (ترانسو واژینال)، اسکن MRI (تصویربرداری تشدید مغناطیسی)، یا CT اسکن است.
- آزمایش‌های خونی: آزمایش خون ممکن است برای اندازه‌گیری سطح هورمون‌ها (مانند استروژن و پروژسترون) و سطح هموگلوبین (برای بررسی کم آهنی ناشی از خونریزی) انجام شود.
- هیستروسکوپی: در مواردی که فیبروم‌ها در دیوار داخلی رحم (زیرمخاطی) قرار دارند، هیستروسکوپی ممکن است به عنوان روش تشخیصی استفاده شود. این روش شامل وارد کردن یک تیوب (تیوپ) نازک به رحم با اندوسکوپ (دوربین کوچک) است تا دقیق‌ترین تصویر از دیوار رحم و فیبروم‌ها ارائه دهد.
با توجه به نتایج این تست‌ها، پزشک شما می‌تواند تشخیص دقیقی از فیبروم‌های رحم بگذارد و گزینه‌های درمانی مناسب را پیشنهاد کند. ترتیب و نوع تست‌های مورد نیاز ممکن است بسته به علائم و وضعیت خاص شما متغیر باشد.
بیشتر بخوانید: روش های تشخیص و درمان سرطان سینه خوش خیم و بدخیم در زنان
روش های درمان میوم رحم
روش‌های درمان فیبروم میوم رحم معمولاً بستگی به اندازه و موقعیت فیبروم‌ها، علائم، و سن بیمار دارد. درمان میوم رحم می‌تواند شامل موارد زیر باشد:
- مراقبت‌های پزشکی متناسب با علائم: اگر فیبروم‌های رحم کوچک هستند و علائم قابل مدیریت هستند، پزشک ممکن است توصیه به مراقبت‌های پزشکی کند. این ممکن است شامل مصرف داروها برای کنترل خونریزی و درد، یا تغییر در رژیم غذایی و سبک زندگی باشد.
- داروها: برخی داروها ممکن است برای مدیریت علائم فیبروم‌های رحم مانند خونریزی، درد، و تورم مورد استفاده قرار گیرند. این داروها ممکن است شامل ضدالتهاب‌ها، داروهای کنترل قاعدگی، یا داروهای هورمونی باشند.
- جراحی: اگر فیبروم‌ها بزرگ شوند، علائم شدیدی ایجاد کنند یا درمان‌های دارویی موثر نباشند، جراحی ممکن است لازم شود. دو روش جراحی معمول برای درمان فیبروم‌های رحم عبارت‌اند از:
- میومکتومی: در این روش، تنها فیبروم‌ها از رحم برداشته می‌شوند و رحم باقی می‌ماند. این روش معمولاً برای زنانی که می‌خواهند در آینده بارور باشند، مناسب است.
- هیسترکتومی: در این روش، رحم به طور کامل برداشته میشود. این روش مناسب است اگر بیمار تمایل به باروری نداشته باشد یا فیبروم‌ها به طور جدی به علائم او آسیب زده باشند.
- رمانسیپیشن (Embolization): در این روش، رساندن خون به فیبروم‌ها متوقف میشود. این موجب ترکیب فیبروم‌ها میشود و می‌تواند علائم را کاهش دهد.
- آبسوربسیون (Ablation): در این روش، از انرژی حرارتی یا موج اولتراسونوگرافی برای نابود کردن فیبروم‌ها استفاده میشود.
انتخاب روش درمانی به عوامل متعددی مانند سن، باروری، اندازه و تعداد فیبروم‌ها، علائم و ترجیحات فردی بستگی دارد. بهتر است با پزشک گینکولوژیست خود مشورت کرده و گزینه‌های درمانی مناسب برای شما را بررسی کنید.
عوارض فیبروم رحم
فیبروم میوم رحم ممکن است عوارض و مشکلات مختلفی را ایجاد کند. عوارض و علائم متنوعی که ممکن است در اثر وجود فیبروم‌های رحم ایجاد شوند عبارت‌اند از:
- خونریزی قاعدگی شدید: فیبروم‌های زیرمخاطی یا فیبروم‌هایی که به دیوار داخلی رحم فشار وارد می‌کنند می‌توانند خونریزی قاعدگی شدیدی را ایجاد کنند که به انیمی و کم آهنی منجر میشود.
- درد شکمی: فیبروم‌ها می‌توانند درد و تورم در منطقه شکمی ایجاد کنند. این درد می‌تواند مزمن و مزاج‌آور باشد.
- اختلالات ادراری: فیبروم‌های بزرگ می‌توانند فشار روی مثانه و کلیه‌ها ایجاد کنند و علائمی مانند ادرار ریزشی، نیاز مکرر به ادرار رفتن و فشار در زمان ادرار رفتن ایجاد کنند.
- مشکلات باروری: در برخی موارد، فیبروم‌ها می‌توانند مشکلات باروری را ایجاد کنند، مانند عقم یا مشکلات در حمل و زایمان.
- تغییر در اندازه رحم: فیبروم‌ها می‌توانند اندازه رحم را افزایش دهند و منجر به تورم شکمی شوند.
مدیریت فیبروم‌های رحم معمولاً به وابستگی به شدت علائم و اندازه و موقعیت فیبروم‌ها صورت می‌گیرد. انتخاب‌های درمانی می‌توانند شامل داروها، جراحی (مانند میومکتومی)، یا روش‌های تصویربرداری مانند ترانسونیکل اولتراسونوگرافی باشد. برای تشخیص و مدیریت دقیق فیبروم‌های رحم، مشورت با پزشک ضروری است.
سوالات متداول
فیبروم رحم چگونه به وجود می آید؟
فیبروم های رحمی منشا جنینی دارند، یعنی زمانی که فرد جنین است دانه های سلولی فیبروم در داخل رحم شکل گرفته می شود و به تدریج با افزایش سن و تحت تاثیر هورمون ها این بافت بزرگ تر می شود و در سونوگرافی به صورت فیبروم دیده میشود.
آیا فیبروم رحمی با داروهای گیاهی درمان می شوند؟
خیر فیبروم های رحم درمان گیاهی ندارد، درمان فیبروم های رحمی بسته به نوع و ناحیه قرار گیری آن مشخص می شود.
آیا با وجود فیبروم های رحم بزرگ (حدود دوازده سانت) می توان باردار شد؟
بله احتمال بارداری با وجود فیبروم های بزرگ وجود دارد و خارج نمودن فیبروم ها بسته به صلاح دید پزشک دارد. در برخی افراد که فیبروم های بزرگ و متعددی هستند و باعث علائم کم خونی، فشار و آثار کلیوی می شوند، در این زمان متخصص زنان و زایمان ترجیح می دهد که فیبروم برداشته شود و در برخی موارد به بیمار فرصت داده می شود تا باردار شود.
آیا تمام فیبروم های رحمی نیاز به جراحی دارند؟
تمامی فیبروم ها نیاز به جراحی ندارند، تا زمانی که فیبروم ها کوچک هستند و در نواحی قرار دارند که حیاتی نیست و موجب آزار و اذیت فرد نمی شود، نیازی به جراحی نخواهند داشت.
آیا فیبروم های رحمی سرطانی هستند؟
تقریبا می توان گفت اکثریت فیبروم های رحمی خوش خیم هستند و سرطانی نیستند ولی یک درصد بسیار کوچکی از فیبروم ها ممکن است سارکوم یا سرطان های بدخیم در داخل آن ها باشد و به همین خاطر زمانی که فیبروم به طور غیر طبیعی رشد می کند و شکل های غیر طبیعی در سونوگرافی از خود بروز می دهد حتما بایستی برداشته شود.
