اِچ آی وی و ایدز – علائم

علائم عفونت اِچ آی وی 

بیشتر افراد 2 تا 6 هفته بعد از آلوده شدن به اِچ آی وی یک دوره ی بیماری کوتاه شبه آنفولانزا را تجربه می کنند که این بیماری هم یک یا دو هفته طول می کشد. بعد از ناپدید شدن این علائم، ممکن است تا سال ها اِچ آی وی هیچگونه علامتی ایجاد نکند، اگرچه ویروس به تخریب سیستم ایمنی شما ادامه می دهد. این یعنی بسیاری افراد مبتلا به اِچ آی وی نمی دانند که آلوده هستند.
هرکسی که فکر می کند ممکن است اِچ آی وی داشته باشد باید مورد آزمایش قرار بگیرد. توصیه می شود گروه های خاصی از افراد آزمایشات منظم داشته باشند چرا که بطور ویژه در معرض خطر قرار دارند، از جمله:
• مردانی که با مردان رابطه ی جنسی دارند
• سیاه پوستان آفریقایی دگرجنس گرا
• افرادی که سوزن، سرنگ یا سایر تجهیزات تزریقی مشترک استفاده می کنند

علل عفونت اِچ آی وی:
اِچ آی وی در مایعات بدن فرد آلوده یافت می شود. این مایعات عبارتند از مایع منی، مایعات واژن یا مقعد، خون و شیر پستان. این ویروس یک ویروس ضعیف است و مدت زیادی خارج بدن زنده نمی ماند. اِچ آی وی از طریق عرق، ادرار یا بزاق منتقل نمی شود.
شایع ترین راه ابتلا به اِچ آی وی برقراری رابطه ی جنسی واژینال یا مقعدی بدون استفاده از کاندوم است.
سایر راه های ابتلا به اِچ آی وی عبارتند از:
• اشتراک سوزن، سرنگ یا سایر ابزارهای تزریق
• انتقال از مادر به نوزاد در حین بارداری، زایمان یا شیردهی

شانس ابتلا به اِچ آی وی از طریق سکس دهانی بسیار پایین است و به عوامل زیادی بستگی دارد از جمله اینکه آیا شما سکس دهانی دریافت می کنید یا در اختیار می گذارید و نیز وضعیت بهداشت دهان فردی که سکس دهانی به شما می دهد چگونه است.