تشخیص ام اس

در ابتدا به سختی بتوان گفت که عامل علائم شما ممکن است ام اس باشد، چرا که بعضی از علائم ممکن است کاملا مبهم و شبیه بیماری ها موقعیت های دیگر باشد. 
اگر فکر می کنید دچار علائم ام اس شده اید به پزشک خود مراجعه کنید. با توصیف جزئیات کامل نوع و الگوی علائمی که تجربه می کنید  پزشک می تواند تشخیص دهد که آیا علائم شما می تواند به ام اس مربوط باشد یا خیر.
اگر پزشک گمان کند که ممکن است شما مبتلا به ام اس باشید، لازم است برای ارزیابی های تخصصی توسط یک متخصص مغز و اعصاب (نورولوژیست) ویزیت شوید.

آزمایشات برای تشخیص ام اس

از انجائیکه هیچ تستی به تنهایی نمی تواند بیمای ام اس را تشخیص دهد، لذا تشخیص این بیماری پیچیده است. لازم است ابتدا سایر علل احتمالی علائمتان کنار گذاشته شوند. همچنین اگر فقط یک حمله از علائم شبه ام اس داشته اید امکان تائید تشخیص ابتلا به ام اس وجود ندارد. تنها زمانی که حداقل دو حمله ی مجزا وجود داشته باشد می توان با اطمینان احتمال تشخیص ام اس را مطرح کرد. اگرچه این علائم ممکن است شامل نشانه های یک حمله باشد که شما متوجه شان نشده اید اما در ام آر آی دیده می شوند. بعضی ازانواع آزمون هایی که برای تائید ام اس باید انجام شوند در بخش های زیر مورد بحث قرار گرفته اند.

معاینات عصبی:

متخصص نورولوژی (مغز و اعصاب) به دنبال کشف ناهنجاری ها، تغییرات و یا ضعف در بینایی، حرکات چشم، دست یا قدرت پاها، تعادل و هماهنگی حرکات، کلام و رفلکس های شما خواهد بود. این بررسی ها نشان می دهند آیا اعصاب شما به طریقی که امکان ابتلا به ام اس را مطرح کنند آسیب دیده اند یا خیر.

تصویربرداری با تشدید مغناطیسی (ام آر آی):

ام آر آی یک روش تصویر برداری بدون درد است که از میدان های مغناطیسی قوی و امواج رادیویی برای تولید تصاویر دقیق داخل بدن استفاده می کند. ام آر آی می تواند نشان دهد آیا آسیب یا اثری از آسیب روی غلاف میلین (لایه ی احاطه کننده ی اعصاب شما) در مغز و یا نخاع وجود دارد یا خیر. این یافته ها در ام آر آی می تواند به تائید تشخیص ام اس در اغلب افراد مبتلا کمک کند. یک دستگاه ام آر آی استاندارد مانند یک تونل یا لوله ی بزرگ است. دستگاه پُر سر وصداست و بعضی افراد در زمان انجام ام آر آی در داخل آن ممکن است دچار هراس از محیط بسته (کِلاستروفوبیا) شوند. اگر در این مورد نگران هستید با نورولوژیست خود (متخصص مغز و اعصاب) مطرح کنید. دستگاه های ام آر آی جدید بیشتر باز هستند و سریع تر از دستگاه های قدیمی کار می کنند و اغلب بدون هیچ گونه مشکلی مورد تصویربرداری ام آر آی قرار می گیرید.

تست پتانسیل تحریکی:

انواع مختلفی از تست پتانسیل تحریکی وجود دارد. شایع ترین نوع این تست ها عملکرد چشم ها را بررسی می کنند. در حالیکه امواج مغزی شما به وسیله برچسب های کوچکی به نام الکترود روی سرتان مونیتور می شوند، الگوهای ساده ای به چشم ها نشان داده می شوند. این تست یک آزمون بدون درد است و نشان می دهد آیا زمان بیشتری طول می کشد تا پیغام ها به مغزتان برسد یا خیر.

پونکسیون کمری (بررسی مایع مغزی نخاعی):

کشیدن مایع مغزی نخاعی روشی برای گرفتن نمونه  از مایع نخاعی شماست که با وارد کردن یک سوزن کوچک در قسمت تحتانی کمر انجام می شود. مایع نخاعی مایعی است که مغز و طناب نخاعی شما را احاطه می کند و تغییرات در این مایع می تواند نشان دهنده ی  بروز مشکلات در سیستم عصبی باشد. این روش تحت بی حسی موضعی انجام می شود به این معنی که شما هشیار هستید اما محلی که سوزن وارد آن می شود بی حس خواهد شد. نمونه ی خارج شده سپس از جهت سلول های ایمنی و آنتی بادی ها -که نشان دهنده ی مبارزه ی سیستم ایمنی شما در مغز و نخاع با یک بیماری هستند –  بررسی خواهند شد. پونکسیون مایع مغزی نخاعی بسیار ایمن است اما اغلب ناراحت کننده است و می تواند موجب ایجاد سردرد شود که در بعضی موارد تا چند روز طول می کشد. زمانیکه علائم و نتایج ام آر آی شما غیرمعمول هستند، برای به دست آوردن اطلاعات بیشتر اغلب پونکسیون مایع مغزی نخاعی انجام می شود.

آزمایش خون:

آزمایش خون معمولا برای کنار گذاشتن سایر علل مسبب علائم شما، مانند کمبود ویتامین ها و یا موقعیت بسیار نادر اما مشابه ام اس به نام نورومیِلیت اُپتیک، انجام می شود.

تعیین نوع ام اس

هنگامیکه تشخیص ام اس داده شد نورولوژیست (متخصص مغز و اعصاب) می تواند نوع بیماری ام اس شما را تعیین کند. این تشخیص تا حد زیادی مبتنی بر موارد زیر است:

• الگوی علائم شما – مانند اینکه آیا دوره هایی را تجربه می کنید که علائم شما بدتر می شود (عود) و سپس بهبود می یابند (بهبودی) یا اینکه علائمتان به طور پیوسته بدتر می شوند (پیشرفت)
• نتایج ام آر آی – مانند اینکه آیا شواهدی وجود دارد که ضایعات سیستم عصبی شما در زمان های مختلف و مکان های مختلف در بدن شما ایجاد شده است

با این حال، عمدتا نوع بیماری ام اس شما با گذشت زمان مشخص خواهد شد، چرا که علائم این بیماری بسیار متفاوت و غیرقابل پیش بینی هستند. ممکن است چند سالی طول بکشد تا تشخیص دقیق ام اس پیشرونده داده شود زیرا شرایط  بیماری معمولا به آرامی بدتر می شود.