درماتیت تماسی آلرژیک چیست؟(قسمت دوم)
فهرست مطالب
در مورد علایم خطر و شناخت این بیماری در قسمت قبل درماتیت تماسی آلرژیک صحبت شد.در ادامه:
تشخیص
تشخیص ACD بر اساس:
(مورفولوژی، محل و علائم)
- سابقه قرار گرفتن در معرض یک آلرژن احتمالی در حین کار یا فعالیت ها
- نتایج تست پچ
- تست های آزمایشگاهی و/یا بررسی هیستوپاتولوژیک
- عدم عود پس از درمان درماتیت و اجتناب از آلرژن مشکوک
ظاهر معمولی ACD یک ضایعه اگزماتوز، خارش دار و کاملاً مشخص است که در ناحیه ای از پوست که در تماس با آلرژن است، دیده می شود. ممکن است حاد، همراه با وزیکولاسیون وپلاک های گلسنگ یا پوسته پوسته باشد.
درماتیت تماسی آلرژیک چیست و تاریخچه آن
– یک شرح حال جامع و چند ساله برای تشخیص ACD مفید است. منبع تماس با آلرژن‌ها را می‌توان با بررسی فعالیت‌های بیمار، از جمله شغل و سرگرمی‌ها، شناسایی کرد. محصولات شخصی، از جمله داروهای موضعی ، لوازم آرایشی و بهداشتی، رنگ مو، عطرها، عینک، دستکش و لباس، باید بررسی شوند. بررسی مجدد شرح حال پس از به دست آوردن نتایج آزمایش پچ ممکن است مفید باشد.
سابقه مواجهه طولانی مدت با یک آلرژن، آلرژی تماسی را رد نمی کند، زیرا قرار گرفتن در معرض متعدد معمولا برای ایجاد حساسیت و درماتیت ضروری است. علاوه بر این، حساسیت فرد به ACD ممکن است در طول زمان به دلیل افزایش سن، آداب و رسوم یا بیماری‌های همراه (مانند درماتیت استاز و زخم پا) تغییر کند.
متخصصان بهداشت، کارگران صنایع شیمیایی، آرایشگران ، ماشین‌کارها و کارگران ساختمانی در معرض خطر ابتلا به ACD شغلی هستند. با این حال، قرار گرفتن در معرض آلرژن های صنعتی رایج، از جمله سیمان، چسب، گچ و حلال ها نیز ممکن است در خانه رخ دهد.
سابقه بهبود در تعطیلات آخر هفته یا تعطیلات حاکی از منشأ شغلی است، در حالی که بدتر شدن آن در تعطیلات آخر هفته یا تعطیلات حاکی از قرار گرفتن در معرض مواد آلرژی زا است. یک تغییر فصلی ممکن است نشان دهنده آلرژی به نور باشد.
سابقه قبلی درماتیت تماسی ممکن است سرنخی از منشا عود باشد. به عنوان مثال، درماتیت گوشواره ممکن است چندین سال قبل از درماتیت نیکل باشد.
بیماران مبتلا به ACD اغلب سابقه آتوپی (آسم، تب یونجه، یا ورم ملتحمه) را گزارش می کنند.
اگر دچار این بیماری پوستی هستید و نیاز به مشاوره آنلاین با متخصص پوست دارید می‌توانید با مراجعه به مقاله مشاوره آنلاین با متخصص پوست و مو و زیبایی از نحوه ویزیت آنلاین توسط پزشک پوست و مو به طور دقیق اطلاع پیدا کنید.
درماتیت تماسی آلرژیک و تست پچ
– تست پچ یک بررسی ضروری در بیماران مبتلا به ضایعات اگزماتوز مداوم است که مشکوک به آلرژی تماسی هستند.
تست‌های آزمایشگاهی و بیوپسی
– تست های آزمایشگاهی معمولاً در ارزیابی بیماران از نظر ACD ضروری نیستند، اما ممکن است در رد کردن سایر اختلالات با ویژگی‌های بالینی مشابه مفید باشند. برای مثال، معاینه KOH از پوسته‌های حاصل از ضایعات یا کشت سواب ممکن است عفونت قارچی یا باکتریایی را رد کند .
معاینه بافت شناسی به خودی خود ممکن است کمک کمی به افتراق ACD از سایر درماتیت های اگزماتوز (از جمله درماتیت تماسی تحریک کننده (ICD)، درماتیت آتوپیک، نومولار، دیسیدروتیک و سبورئیک کند، زیرا همگی اسفنجیوز ائوزینوفیلیک را به عنوان ویژگی کلیدی معرفی می کنند. با این حال، معاینه بافت شناسی ممکن است زمانی مفید باشد که تشخیص واضح نباشد.
پاسخ به درمان تجربی
– زمانی که آلرژن احتمالی بر اساس ویژگی‌های بالینی و تاریخچه شناسایی شود، پاسخ به درمان تجربی ممکن است از نیاز به تست پچ جلوگیری کند. بهبود یا رفع درماتیت با اجتناب از آلرژن و درمان تجربی از تشخیص ACD پشتیبانی می کند.
تشخیص های افتراقی
تمایز ACD از درماتیت تماسی محرک (ICD) دشوار است زیرا آنها مورفولوژی بالینی و هیستوپاتولوژیک مشابهی دارند. آزمایش پچ ممکن است برای تایید تشخیص ACD مفید باشد. آزمایش خاصی برای تشخیص ICD وجود ندارد.
هیستوپاتولوژیک
– اسفنجیوز ائوزینوفیلیک و اگزوسیتوز ائوزینوفیل ها و لنفوسیت ها از ویژگی های کلیدی ACD و سایر درماتیت های اگزماتوز هستند اما ممکن است در سایر بیماری های پوستی نیز دیده شوند.
به عنوان مثال، اسفنجیوز ائوزینوفیلیک ممکن است تنها ویژگی بافت شناسی در مرحله اولیه کهیر پمفیگوئید بولوز باشد. رنگ‌آمیزی مستقیم ایمونوفلورسانس و اندازه‌گیری آنتی‌بادی‌های ضد BP در گردش، ACD را از پمفیگوئید بولوس متمایز می‌کند.
تمایز قارچ‌ها در مرحله اولیه پچ (MF) ممکن است دشوار باشد. هر دو بیماری حداقل اسفنجیوز و اگزوسیتوز لنفوسیتی را نشان می دهند یا اصلاً وجود ندارد. با این حال، در MF، اگزوسیتوز لنفوسیتی برجسته‌تر است، لنفوسیت‌ها ممکن است ویژگی‌های آتیپیک (هسته‌های هیپرکروماتیک، مغزی) و خوشه‌هایی از لنفوسیت‌های آتیپیک داشته باشند
درمان دارویی
درماتیت تماسی آلرژیک چیست؟ و درمان دارویی آن به این صورت است که، اجتناب از آلرژن عامل اصلی مدیریت ACD است، درمان دارویی برای دستیابی به کنترل سریع علائم در بیشتر موارد مورد نیاز است. درمان ACD از اصول کلی درمان اگزما پیروی می کند و شامل کورتیکواستروئیدهای موضعی و مهارکننده های موضعی کلسینئورین، سرکوبگرهای سیستمیک ایمنی و فتوتراپی است. نرم‌کننده‌ها ممکن است به‌طور آزادانه به‌عنوان مکملی برای کورتیکواستروئیدها در درمان ACD، به‌ویژه درماتیت مزمن استفاده شوند.
رویکرد درمان به شدت ACD و محل درگیر بستگی دارد
به این نکته نیز توجه داشته باشید که برای مشاوره پیشگیری از بیماری درماتیت می‌توانید از خدمات ویزیت آنلاین پزشک اپلیکیشن از پزشک استفاده نمائید و تمام خدماتی که در معاینه حضوری به شما ارائه می‌شود را به راحتی بدون اطلاف وقت و با هزینه کم‌تر دریافت نمائید.
اپلیکیشن از پزشک خدمات ویژه‌ای برای پزشکان نیز مانند امکان مشارکت با دیگر پزشکان , اطلاع از کنگره‌های علمی مرتبت با پزشکی و… ارائه داده است که یکی از این خدمات امکان عضویت پزشکان است که به واسطه این خدمات پزشکان با عضو شدن در این اپلیکیشن علاوه بر بیشتر شناخته شدن آنها و خدماتشان می‌توانند بیماران خود نیز در محیط امن سامانه به راحتی و بدون اطلاف وقت ویزیت نمایند.
درماتیت تماسی آلرژیک حاد و موضعی
– کورتیکواستروئیدهای موضعی و تاکرولیموس موضعی درمان های خط اول برای ACD حاد و موضعی هستند. نرم‌کننده‌ها را می‌توان چندین بار در روز به‌عنوان یک درمان کمکی برای درمان موضعی استفاده کرد.
دست‌ها، پاها و نواحی غیر خمشی
– ما کورتیکواستروئیدهای موضعی با قدرت بالا را برای درمان ACD که صورت یا نواحی خمشی را درگیر نمی‌کند، پیشنهاد می‌کنیم. کورتیکواستروئیدهای موضعی یک یا دو بار در روز به مدت دو تا چهار هفته یا تا زمان رفع علائم استفاده می شود. اگر درماتیت حاد باشد، کورتیکواستروئیدهای موضعی ممکن است همراه با عوامل خشک کننده (مانند کمپرس استات آلومینیوم، لوسیون کالامین، کمپرس بلغور جو دوسر کلوئیدی یا حمام) استفاده شود.
عوارض جانبی کورتیکواستروئیدهای موضعی شامل آتروفی پوستی، تلانژکتازی و استریا است. احتمال بروز آنها با استفاده طولانی مدت از عوامل با قدرت بالا و به ویژه در پوست صورت و بینابینی بیشتر است
صورت و نواحی خمشی
– رویکرد ما برای مدیریت ACD حاد شامل صورت و/یا نواحی خمشی به شرح زیر است:
- ما کورتیکواستروئیدهای موضعی با قدرت متوسط یا کم را به عنوان درمان اولیه برای ACD خفیف تا متوسط صورت و نواحی خمشی پیشنهاد می کنیم. کورتیکواستروئیدهای موضعی یک یا دو بار در روز به مدت یک تا دو هفته استفاده می شود. پس از آن، کورتیکواستروئیدهای موضعی را می توان به طور متناوب (مثلاً یک روز در میان) تا شش هفته استفاده کرد.
- تاکرولیموس موضعی جایگزینی برای کورتیکواستروئیدهای موضعی برای بیمارانی است که نیاز به درمان طولانی مدت و مداوم (بیش از دو هفته) دارند. بر خلاف کورتیکواستروئیدهای موضعی، مهارکننده های موضعی کلسینئورین باعث آتروفی پوست نمی شوند. پماد تاکرولیموس 0.1٪ دو بار در روز استفاده می شود تا زمانی که بهبود مشخص شود. اثرات نامطلوب موضعی مهارکننده های موضعی کلسینورین شامل سوزش در محل مصرف است.
اگر مطالعه این مقاله برای شما مفید بوده است به شما پیشنهاد می‌کنیم حتما مقاله درماتیت تماسی آلرژیک را که قسمت نخستین توضیح درباره همین بیماری است را حتما مطالعه نمائید.
یکی از جذابیت‌های اپلیکیشن از پزشک امکان ویزیت آنلاین بیمار توسط پزشک متخصص است، چراکه با استفاده از این خدمات بیماران می‌توانند بدون اتلاف وقت، با صرف هزینه کم‌تر، و بدون نیاز به تحمل شلوغی مطب به صورت کاملا آنلاین ازپزشک مورد نظر خود به راحتی مشاوره دریافت نمائید و یا ویزیت شوید. برای استفاده از این خدمات ارزشمند کافی است اپ ازپزشک را نصب کرده تا از تمامی خدمات مخصوص بیماران بهره‌مند شوید.
