۲۰ سالمه و دخترم تقریبا از ۱۷ سالگی دچار شرایط روحی بدی شدم دو اتفاق خیلی بد رو پشت سر گذاشتم اما تونستم روحیمو حفظ کنم وقتی کلاس دهم شدم تقریبا اوضام بهتر شده بود درسامو میخوندم معدلمم خوب بود(رشتم تجربیه)تا اینکه کرونا اومد و مارو از درس خوندن انداخت از اون زمان تا الان که سال سومه پشت کنکورم درس خوندن برام خیلی سخت شده حس میکنم ی غوله ک نمیتونم کنارش بزنم هدف دارم برنامه دارم اما دست و دلم ب درس نمیره میترسم از اینکه تغییر کنم با اینکه آرزومه خوب شه همه چی..فشار خانوادم زیاده استرس خودمم حالمو بدتر میکنه میدونم اگه بخونم میشه و میرسم و حالم بهتر میشه اما نمیتونم تکون بخورم و هی برنامه میریزم عمل نمیکنم حتی توان اینو ندارم ۳ ساعت در روز درس بخونم عذاب وجدان ولم نمیکنه خانوادم فکر میکنن امسال دیگه قبولم اما من از سالای قبلم بدترم خیلی ب خودکشی فکر میکنم اما دلم واسه مامانم میسوزه که تنها امیدش منم برم داغون میشه واقعا حالم خوب نیست