تشخیص سیاتیک
طی آزمون فیزیکی، پزشک ممکن است استحکام ماهیچه ای و رفلکس ها را بررسی کند.
برای مثال، ممکن است از شما بخواهد روی انگشت ها یا پاشنه پایتان راه بروید، از حالت چمباتمه بلند شوید و در حالی که به پشت دراز کشیده اید یکی یکی پاهایتان را بلند کنید.
معمولا درد ناشی از سیاتیک طی این فعالیت ها شدت می گیرد.
آزمایش های تصویربرداری
بسیاری از افراد دچار فتق دیسک هستند یا زائده های استخوانی دارند که به کمک اشعه ایکس و دیگر تصویربرداری ها نشان داده می شود اما هیچ علائمی در زندگی روزمره از خود نشان نمی دهند.
پزشکان معمولا این آزمایش ها را تجویز نمی کنند مگر اینکه درد شدید باشد یا طی چند هفته بهبود نیابد
- اشعه ایکس. تصویر اشعه ایکس از ستون فقرات می تواند رشد بیش از حد استخوانی را آشکار کند که یک عصب را تحت فشار قرار داده است.
- MRI. این فرآیند از یک آهنربای قوی و امواج رادیویی استفاده می کند تا تصاویر مقطعی از کمرتان ایجاد کند. MRI تصاویری با جزئیات از استخوان و بافت های نرم مانند دیسک های درگیر فتق ایجاد می کند. در طول آزمایش، روی میزی دراز می کشید که به داخل دستگاه MRI حرکت می کند.
- سی تی اسکن. هنگام استفاده از سی تی اسکن برای تصویربرداری از ستون فقرات، یک رنگ کنتراست زا قبل از تابش اشعه ایکس به کانال نخاعی تزریق می شود-فرآیندی که میلوگرام سی تی نامیده می شود. پس از آن رنگ در اطراف طناب نخاعی و اعصاب نخاعی به گردش در می آید که در تصویر سفید به نظر می رسد.
- انوار عصب و عضله (EMG). این آزمایش ایمپالس های الکتریکی تولید شده توسط عصب ها و پاسخ ماهیچه ها به آن ها را اندازه گیری می کند. این آزمایش می تواند فشردگی عصب به خاطر فتق دیسک یا باریک شدن کانال نخاعی (تنگی نخاعی) را تایید کند.
