درمان بیماری انسدادی مزمن ریه

مواد استنشاقی

اگر بیماری انسدادی مزمن ریه تان روی تنفس شما اثر گذاشته است معمولا یک دستگاه استنشاقی برای شما تجویز می شود. این دستگاه وسیله است که دارو را مستقیما با تنفس به ریه های شما می فرستد.
دکتر یا پرستارتان به شما درمورد نحوه ی استفاده ی صحیح و دفعات استفاده از آن توصیه هایی خواهند کرد. انواع مختلفی از دستگاه استنشاقی برای بیماری انسدادی مزمن ریه(COPD) وجود دارد. انواع اصلی در زیر توضیح داده شده اند.

برونکودیلاتورهای استنشاقی کوتاه اثر

برای بیشتر افراد مبتلا به بیماری انسدادی مزمن ریه (COPD)، گشاد کننده های برونش کوتاه اثر اولین درمانی ست که به کار می روند. برونکودیلاتورها داروهایی هستند که با شل و گشاد کردن راه های هوایی تنفس را آسان تر می کنند. دو نوع اصلی برونکودیلاتورهای استنشاقی کوتاه اثر وجود دارند:

• ترکیبات استنشاقی آگونیست بتا-2، مانند سالبوتامول و تِربوتالین
• ترکیبات استنشاقی ضد موسکارینی از جمله ایپراتروپیوم

ترکیابت استنشاقی کوتاه اثر باید حداکثر تا 4 بار در روز زمانی که احساس تنگی نفس می کنید، استفاده شوند.

برونکودیلاتورهای استنشاقی طولانی اثر

اگر در طول روز بطور مکرر دچار علائم می شوید، یک برونکودیلاتور استنشاقی طولانی اثرتوصیه می شود. این نوع برونکودیلاتور شبیه نوع کوتاه اثر آن عمل می کند اما هر دوز آن برای حداقل 12 ساعت باقی می ماند، لذا لازم است تنها یک یا دوبار در روز استفاده شود.
دو نوع برونکودیلاتور استنشاقی طولانی اثر وجود دارد:

• ترکیبات استنشاقی آگونیست بتا – دو از جمله سالمِترول، فورمُتِرول و اینداکاتِرول
• ترکیبات استنشاقی ضد موسکارینی – ازجمله تیوتروپیوم، گلیکوپیرونیوم و اکلیدینیوم

بعضی از انواع جدید داروهای استنشاقی، حاوی ترکیبی از آگونیست بتا-دو طولانی اثر و ترکیبات ضد موسکارینی هستند.

ترکیبات استروئیدی استنشاقی

اگر همچنان با مصرف ترکیبات استنشاقی طولانی اثر دچار تنگی نفس یا دچار تشدید علائم (شعله ور شدن علائم) می شوید ممکن است پزشک تان استفاده از یک ترکیب استنشاقی استروئیدی را در درمان شما توصیه نماید. ترکیبات استنشاقی استروئیدی حاوی داروهای کورتیکواستروئیدی هستند که می توانند به کاهش التهاب در راه های هوایی تان کمک کنند. ترکیبات استنشاقی استروئیدی  معمولا به عنوان بخشی از یک  داروی استنشاقی ترکیبی تجویز می شود که شامل یکی از داروهای با اثر طولانی مدت که در بالا ذکر شد نیز می شود.

داروها

اگر علائم شما با داروهای استنشاقی تحت کنترل نیست، دکترتان ممکن است مصرف قرص و کپسول را نیز به شما توصیه کند. شایع ترین داروهایی که استفاده می شوند در زیر شرح داده شده اند.

قرص های تِئوفیلین

تِئوفیلین قرصی است که راه های هوایی را شل و باز می کند. معمولا دو بار در روز مصرف می شود. ممکن است طی درمان نیاز داشته باشید بطور منظم آزمایش خون بدهید تا سطح دارو در خون شما بررسی شود. این کار به دکترتان کمک می کند بهترین دوز دارو برای کنترل علائم شما را با کاهش خطرعوارض جانبی تعیین نماید.
عوارض جانبی احتمالی عبارتند از:

• احساس ناخوشی و حالت تهوع
• سردرد
• اختلالات خواب(بی خوابی)
• ضربان قلب لرزشی یا تپش شدید و نامنظم(تپش قلب)

گاهی داروی مشابهی به نام آمینوفیلین هم مورد استفاده قرار می گیرد.

قرص ها و کپسول های خلط آور

اگر سرفه ی دائمی با منشاء قفسه سینه دارید که همراه با مقادیر فراوان خلط غلیظ است ممکن است دکترتان یک داروی از بین برنده ی خلط به نام کاربوسیستئین برایتان تجویز نماید. داروهای از بین برنده ی خلط (موکولیتیک) خلط داخل گلویتان را رقیق تر کرده و خروج آن با سرفه را راحت تر می کنند. این داروها بصورت قرص یا کپسول معمولا سه بار در روز مصرف می شوند.

قرص های اِستروئیدی

اگر دچار عود شَدید علائم شده اید، ممکن است یک دوره ی کوتاه مدت مصرف قرص های اِستروئیدی برای کاهش التهاب راه های هوایی تان تجویز  شود. معمولا یک دوره ی 7-14 روزه ی درمان توصیه می شود، چرا که درمان طولانی مدت با قرص های اِستروئیدی می تواند باعث ایجاد عوارض جانبی آزاردهنده شود از جمله:

• افزایش وزن
• نوسانات خلق
• ضعیف شدن استخوان ها (پوکی استخوان)

دکترتان ممکن است ذخیره ای از قرص های استروئیدی به شما بدهد تا در خانه نگه دارید و به محض اینکه دچار علائم یک عود شَدید بیماری شدید، مصرف کنید. دوره های طولانی تر قرص های استروئیدی باید توسط متخصص بیماری انسدادی مزمن ریه (متخصص بیماریهای ریه) تجویز شود. کم ترین دوز موثر به شما داده می شود و شما از جهت بروز عوارض جانبی از نزدیک تحت نظر خواهید بود.

آنتی بیوتیک ها

اگر علائم عفونت قفسه سینه داشته باشید ممکن است دکترتان یک دوره ی کوتاه مدت آنتی بیوتیک برایتان تجویز نماید، از جمله:

• سرفه ی همراه با خلط سبز یا زرد رنگ
• درجه حرارت بالا(تب)
• ضربان قلب سریع
• درد قفسه سینه یا تنگی و فشار قفسه ی سینه 
• احساس گیجی و عدم آگاهی به به محیط

گاهی ممکن است یک دوره ی آنتی بیوتیک به شما داده شود تا در خانه نگه دارید و به محض اینکه دچار علائم عفونت شدید، آنرا مصرف کنید.

توانبخشی ریوی

توانبخشی ریوی یک برنامه ی ویژه ی تمرین و آموزش است که برای کمک به افرادی با مشکلات ریوی از جمله بیماری انسدادی مزمن ریه(COPD) طراحی شده است. این برنامه به شما کمک می کند میزان تمریناتی را که می توانید انجام دهید قبل از اینکه احساس تنگی نفس کنید افزایش دهید، همچنین علائم، اعتماد به نفس واحساس  سلامتی شما را بهبود می بخشد. برنامه ی توانبخشی ریوی معمولا شامل دو یا تعداد بیشتری جلسات گروهی هفتگی به مدت حداقل 6 هفته است. یک برنامه ی معمول عبارتست از:

• تمرینات ورزشی متناسب با نیازها و توانایی های شما- مانند راه رفتن، دوچرخه سواری و ورزش های قدرتی
• آموزش در مورد وضعیت بیماری تان به شما و خانواده تان
• توصیه های رژیم غذایی
• حمایت های روان شناسی و احساسی

این برنامه توسط تعدادی از متخصصین مختلف سلامت از جمله فیزیوتراپیست، پرستاران متخصص و متخصصین تغذیه ارائه می شود.

سایر درمان ها

اگر علائم شما شدید است یا یک شعله ور شدن شدید علائم را تجربه می کنید ممکن است گاهی نیاز به درمان های اضافی داشته باشید.

داروهای نِبولایزر

داروهای نِبولایزر ممکن است در موارد شدید بیماری انسدادی مزمن ریه(COPD) اگر داروهای استنشاقی کار نکنند، مورد استفاده قرار بگیرند. این روش زمانی است که از یک ماشین برای تبدیل داروهای مایع به یک بخار رقیق استفاده می شود و شما این بخار را از طریق یک دهانه یا ماسک صورت تنفس می کنید. این کار این امکان را می دهد که دوز زیادی از دارو در یک نوبت تجویز شود. معمولا بعد از اینکه نحوه ی کار با آن آموزش داده شد یک دستگاه نِبولایزر به شما داده می شود تا در خانه از آن استفاده کنید.

اکسیژن درمانی دراز مدت

اگر بیماری انسدادی مزمن ریه تان باعث ایجاد سطوح پایین اکسیژن در خون تان شود، ممکن است به شما توصیه شود در خانه از طریق لوله های بینی یا ماسک اکسیژن دریافت کنید. این کار مانع این می شود که سطوح اکسیژن در خونتان به حد خطرناکی پایین بیاید، اگرچه این کار درمانی برای علائم اصلی بیماری انسدادی مزمن ریه از جمله تنگی نفس نیست. اکسیژن درمانی طولانی مدت باید حداقل برای مدت 16 ساعت در روز استفاده شود.
لوله های این دستگاه بلند هستند لذا شما می توانید در حالیکه به دستگاه وصل هستید در خانه حرکت کنید. اگر نیاز دارید خارج از خانه اکسیژن مصرف کنید مخازن قابل حمل اکسیژن در دسترس هستند. در زمان مصرف اکسیژن سیگار نکشید. سطوح بالای اکسیژن به شدت قابل اشتعال هستند و یک سیگار روشن می تواند باعث ایجاد آتش یا انفجار شود.

اکسیژن درمانی سیار

بعضی افراد مبتلا به بیماری انسدادی مزمن ریه ممکن است از اکسیژن سیار سود ببرند- اکسیژن زمانی که شما راه می روید یا فعالیت های دیگری دارید استفاده می شود. اگر سطح اکسیژن خون شما در زمان استراحت طبیعی ست اما زمانی که ورزش می کنید افت پیدا می کند می توانید از اکسیژن درمانی سیار به جای اکسیژن درمانی دراز مدت استفاده کنید.

تهویه غیر تهاجمی (NIV)

اگر به دلیل یک عود شدید بیماری به بیمارستان برده شده اید ممکن است درمانی به نام تهویه ی غیر تهاجمی(NIV) برای درمان شما مورد استفاده قرار بگیرد. این روش زمانی ست که یک دستگاه که به یک ماسک پوشاننده ی بینی یا صورت شما متصل است برای پشتیبانی ریه های شما و آسان تر کردن تنفس مورد استفاده قرار می گیرد.

جراحی

جراحی تنها برای تعداد کمی از افراد مبتلا به بیماری انسدادی مزمن ریه(COPD) که علائمشان با دارو کنترل نمی شود، مناسب است. سه نوع اصلی جراحی وجود دارند که قابل انجام هستند:

• بولِکتومی – جراحی برداشتن یک کیسه ی هوایی از یکی از ریه ها که به ریه ها اجازه می دهد بهتر کار کنند و تنفس را راحت تر می کند
• جراحی کاهش حجم ریوی – جراحی برای برداشتن قسمتی از ریه که به سختی آسیب دیده تا به بخش های سالم تر اجازه داده شود بهتر کار کنند و تنفس راحت تر شود
• پیوند ریه – جراحی برای برداشتن و جایگزینی یک ریه ی آسیب دیده با یک ریه ی سالم از فرد اهداکننده

این ها جراحی های بزرگ هستند و تحت جراحی عمومی که شما بیهوش هستید انجام می شوند و خطرات چشمگیری دارند. اگر پزشکتان گمان می کند که جراحی یک گزینه برای درمان شماست با او درمورد روش جراحی و مزایا و خطرات آن صحبت کنید.