درمان بیماری عروق کرونر قلب

درمان بیماری عروق کرونر به کنترل علائم و کاهش خطر مشکلات بعدی کمک می کند. بیماری عروق کرونر با ترکیبی از روش های تغییر سبک زندگی، دارودرمانی و در بعضی موارد جراحی قابل کنترل و مدیریت است. با درمان صحیح، علائم بیماری کرونر قلب کاهش می یابد و عملکرد قلب بهتر می شود.

تغییرات سبک زندگی

اگر تشخیص بیماری عروق کرونر برای شما داده شده است، با تغییرات ساده در سبک زندگی تان می توانید خطر دوره های بعدی علائم را کاهش دهید. بعنوان مثال، قطع مصرف سیگار بعد از حمله ی قلبی سریعا خطر یک حمله ی قلبی در آینده را به میزان خطر حمله در یک فرد غیر سیگاری کاهش می دهد. سایر تغییرات در سبک زندگی، مانند تغذیه سالم و ورزش منظم خطر بیماریهای قلبی در آینده را در شما کاهش می دهد.

داروها

داروهای متعددی برای درمان بیماری عروق کرونر استفاده می شوند. معمولا این داروها یا برای کاهش فشارخون و یا برای گشاد کردن شریان ها استفاده می شوند. بعضی از داروهای قلبی عوارض جانبی دارند، لذا مدتی طول می کشد تا دارویی که برای شما موثر و مناسب است، مشخص شود. پزشک با شما در مورد گزینه های مختلف دارویی صحبت می کند. داروهای قلبی نباید بطور ناگهانی و بدون توصیه ی پزشکتان متوقف شوند، چرا که این خطر وجود دارد که با این کار علائمتان بدتر شود.

داروهای ضدپلاکت

داروهای ضدپلاکت نوعی از داروها هستند که به کاهش خطر حمله قلبی از طریق رقیق کردن خون و جلوگیری از تشکیل لخته کمک می کنند. داروهای ضدپلاکتی شایع عبارتند از:

• آسپرین با دوز پایین
• کلوپیدوگرِل
• تیکاگرِلور
• پراسوگرِل

استاتین ها

اگر سطح کلسترول خونتان بالاست، داروهای کاهنده ی کلسترول به نام استاتین ها ممکن است برایتان تجویز شود. این داروها عبارتند از:

• آتورواستاتین
• سیم واستاتین
• رُسوواستاتین
• پراواستاتین

استاتین ها از طریق مسدود کردن ساخت کلسترول و افزایش تعداد رسپتورهای لیپوپروتئین با چگالی پایین (اِل دی اِل) در کبد عمل می کنند.  این کار کمک می کند کلسترول اِل دی اِل از خون شما برداشت شود که باعث کاهش احتمال حمله های قلبی می شود. همه انواع استاتین ها برای همه افراد مناسب نیستند، لذا ممکن است لازم باشد شما انواع مختلفی را امتحان کنید تا مشخص شود کدام استاتین برای شما مناسب است.

مسدود کننده های  گیرنده  بتا

بتابلاکرها شامل آتِنولول، بیزوپرولول، متوپرولول و نِبیولول، اغلب برای پیشگیری از آنژین و درمان فشارخون بالا استفاده می شوند. این داروها با مهار اثرات یک هورمون اختصاصی در بدن عمل می کنند به اینصورت که ضربان قلب شما را پایین می آورند و جریان خون را بهبود می بخشند.

نیترات

نیترات ها برای گشاد کردن عروق خونی به کار می روند. پزشکان گاهی از نیترات بعنوان گشادکننده عروق یاد می کنند. این دارو در انواع مختلفی موجود است از جمله قرص، اسپری و پچ های پوستی مانند گلیسریل تری نیترات و ایزوسورباید مونونیترات. نیترات ها با شل کردن عروق خونی باعث می شوند خون بیشتری از آنها عبور کند. این وضعیت فشارخون شما را کاهش می دهد و هرگونه درد قلبی را تسکین می بخشد. نیترات ها همچنین می توانند عوارض جانبی خفیفی شامل سردرد، گیجی و گرگرفتگی پوست ایجاد نمایند.

مهارکننده های آنزیم مبدل آنژیوتانسین

مهارکننده های آنزیم مبدل آنژیوتانسین در درمان فشار خون بالا استفاده می شوند. مثال این دسته ی دارویی رامی پریل و لیزینوپریل هستند. این داروها فعالیت هورمونی به نام آنژیوتانسین دو را که موجب می شود عروق خونی تنگ شوند، مهار می کنند. داروهای مهارکننده ی آنزیم مبدل آنژیوتانسین علاوه بر اینکه مانع کار شدید قلب می شوند، جریان خون به بدن را هم بهبود می بخشند. در مدتیکه از این داروها استفاده می کنید فشار خون شما بررسی و مونیتور می شود و آزمایشات منظم خون برای بررسی اینکه آیا کلیه ها به خوبی کار می کنند، انجام می شود. حدود یک نفر از هر ده نفر به دلیل مصرف این گروه دارویی ممکن است دچار مشکلات کلیوی شوند. عوارض جانبی مهارکننده های آنزیم مبدل آنژیوتانسین شامل سرفه ی خشک و گیجی می شود.

آنتاگونیست های گیرنده ی آنژیوتانسین دو

آنتاگونیست های گیرنده ی آنژیوتانسین دو به روش مشابه مهارکننده های آنزیم مبدل آنژیوتانسین عمل می کنند. این داروها با مهار آنژیوتانسین دو، فشار خون شما را کاهش می دهند. گیجی خفیف معمولا یکی از عوارض جانبی این داروهاست. این داروها معمولا بعنوان جایگزین مهارکننده های آنزیم مبدل آنژیوتانسین تجویز می شوند، چرا که سرفه ی خشک ایجاد نمی کنند.

مهارکننده های کانال کلسیم

مهارکننده های کانال کلسیم با شل کردن عضلات دیواره ی شریان های شما موجب پایین آمدن فشارخون می شوند. این وضعیت باعث می شود شریان ها گشادتر شده، فشارخون کاهش یابد. مثال این داروها شامل آملودیپین، وراپامیل و دیلتیازِم است. عوارض جانبی شان شامل سردرد و گرگرفتگی صورت است اما این عوارض خفیف هستند و با گذشت زمان کاهش می یابند.

دیورتیک ها (داروهای مُدُر یا ادرار آور)

گاهی تحت عنوان قرص آب (مُدِر) شناخته می شوند که با بیرون ریختن آب و نمک اضافی بدن از طریق ادرار عمل می کنند.

روش های مداخله ای و جراحی

اگر عروق خونی شما به دنبال تجمع تدریجی آتروم (رسوبات چربی) تنگ شده اند یا اگر علائم شما با مصرف دارو کنترل نمی شود، ممکن است برای بازکردن یا بای پس عروق خونی مسدود به روش های مداخله ای یا جراحی نیاز باشد. بعضی از روش های اصلی که برای درمان شرائین مسدود شده به کار می روند، در سطرهای زیر آمده است.

آنژیوپلاستی عروق کرونر

آنژیوپلاستی عروق کرونر همچنین تحت عنوان مداخله ی از راه پوست روی عروق کرونر (PCI)، آنژیوپلاستی کرونری ترانس لومینال از راه پوست (PTCA) یا آنژیوپلاستی با بالون  شناخته می شود آنژیوپلاستی ممکن است یک روش از پیش برنامه ریزی شده برای افراد دچار آنژین و یا درمان فوری برای کسانی باشد که علائمشان ناپایدار شده است. به کمک یک آنژوگرام عروق کرونر می توان مشخص کرد آیا این روش برای درمان شما مناسب است یا خیر. آنژیوپلاستی عروق کرونر همچنین بعنوان درمان اورژانسی در موارد حمله ی قلبی به کار برده می شود. در زمان آنژیوپلاستی، یک بالون کوچک داخل رگ می شود تا بافت چربی درون شریان تنگ شده را به خارج براند. این کار به خون اجازه می دهد راحت تر جریان یابد. یک اِستِنت فلزی (لوله ی سیمی سوراخ دار) داخل شریان کار گذاشته می شود تا آنرا باز نگه دارد. از اِستِنت های دارویی هم می توان استفاده کرد. این نوع اِستِنت ها، داروهایی آزاد می کنند که از تنگ شدن مجدد شریان جلوگیری می کنند.

پیوند بای پس عروق کرونر

پیوند بای پس عروق کرونر تحت عنوان عمل بای پس، بای پس قلبی یا جراحی بای پس شریان کرونر نیز شناخته می شود. این جراحی در بیمارانی انجام می شود که شریان‌های شان تنگ یا مسدود شده است. یک آنژیوگرام عروق کرونر مشخص می کند آیا این درمان برای شما مناسب است یا خیر. جراحی بای پس عروق کرونر بدون پمپ (OPCAB)، یکی از انواع جراحی بای پس است. این جراحی در حالی انجام می شود که خود قلب عمل پمپاژ خون را در زمان جراحی بدون نیاز به ماشین قلبی-ریوی ادامه می دهد. یک رگ خونی (پیوند) بین آئورت (شریان اصلی که از قلب خارج می شود) و قسمتی از عروق کرونر دورتر از محلی که تنگ یا مسدود شده قرار داده می شود. گاهی اوقات یکی از شریان های خود شما که جریان خون به قفسه ی سینه را تامین می کند تغییر مسیر داده و به یکی از شریان های قلب متصل می شود. این کار به خون اجازی می دهد که  قسمت تنگ شریان کرونر را بای پس کند (پشت سر بگذارد).

پیوند قلب

در تعداد کمی از موارد، وقتی قلب شدیدا آسیب دیده است و داروها موثر نیستند یا زمانیکه قلب برای پمپاژِ مقادیر کافی خون به بدن ناتوان می شود (نارسایی قلبی) ممکن است نیاز به پیوند قلب باشد. پیوند قلب شامل جایگزینی قلب آسیب دیده و یا قلبی که به درستی کار نمی کند، با یک قلب اهدایی سالم است.