زندگی با داشتن بیماری انسدادی مزمن ریه
بیماری انسدادی مزمن ریه (COPD) می تواند روی جنبه های مختلف زندگی شما تاثیر بگذارد. اما توصیه های ساده ای وجود دارد که باعث کاهش تاثیر آن می شود.
مراقبت از خود
اگر مبتلا به بیماری انسدادی مزمن ریه(COPD) هستید مهم است که از خودتان به خوبی مراقبت کنید. بعضی از کارهایی که به شما توصیه می شود در زیر لیست شده اند.
داروهایتان را مصرف کنید
مهم است که هر دارویی که برایتان تجویز شده از جمله داروهای استنشاقی را مصرف کنید، چرا که این داروها از شعله ور شدن بیماری تان پیشگیری می کنند. همچنین خوب است که بروشور اطلاعات همراه دارویتان که در مورد تداخل احتمالی با سایر داروها و مکمل هاست را بخوانید اگر می خواهید از داروهای بدون نیاز به نسخه مانند داروهای مسکن یا مکمل های غذایی استفاده کنید با پزشک و تیم درمانی تان مشورت کنید. این ترکیبات گاهی می توانند با داروهای شما تداخل پیدا کنند. اگر هرگونه نگرانی در مورد داروهایی که مصرف می کنید دارید یا دچار عوارض جانبی شده اید هم با پزشک و تیم درمانی خود صحبت کنید.
سیگار را ترک کنید
اگر سیگار می کشید، ترک آن می تواند سرعت آسیب به ریه ها را کمک کرده یا از آسیب بیشتر ریه ها جلوگیری نماید.
ورزش منظم
ورزش منظم به بهبود علائم و کیفیت زندگی شما کمک می کند. میزان تمریناتی که می توانید انجام دهید بستگی به شرایط فردی شما خواهد داشت. ورزش تا زمانی که کمی نفستان تنگ شود خطرناک نیست، اما بیشتر از آن به خودتان فشار نیاورید. اگر علائمتان شدید است یا مدتی ورزش نکرده اید قبل از شروع یک برنامه ی ورزشی جدید برای مشورت خوب است که با پزشک خود صحبت کنید.
ممکن است به شما توصیه شود در یک برنامه ی توانبخشی ریوی شرکت کنید که شامل تمرینات ساختارمند براساس نیازها و توانایی های شما خواهد بود.
وزن خود را در محدوده ی سلامت حفظ کنید
تحمل وزن اضافی می تواند تنگی نفس را تشدید کند، لذا اگر اضافه وزن دارید فکر خوبی است که با ترکیب ورزش منظم و رژیم سالم وزنتان را کاهش دهید. از طرف دیگر بعضی افراد مبتلا به بیماری انسدادی مزمن ریه (COPD) متوجه می شوند که کاهش وزن پیدا کرده اند. خوردن غذاهای غنی از پروتئین و حاوی کالری کافی برای حفظ وزن سالم بسیار مهم است. اگر لازم باشد بعنوان بخشی از برنامه ی توانبخشی ریوی، توسط یک متخصص تغذیه ویزیت می شوید.
واکسیناسیون انجام دهید
بیماری انسدادی مزمن ریه(COPD) می تواند فشار زیادی روی بدن شما وارد کند و این یعنی شما نسبت به عفونت ها بیشتر آسیب پذیر هستید. هر فرد مبتلا به بیماری انسدادی مزمن ریه (COPD) باید سالانه واکسن آنفولانزا و یک تک دوز واکسن پنوموکوک تزریق نماید. شما می توانید این واکسن ها را در مطب پزشک تان یا مراکز بهداشتی-درمانی که خدمات واکسیناسیون ارائه می دهد، دریافت کنید.
آب و هوا را چک کنید
اگر مبتلا به بیماری انسدادی مزمن ریه (COPD) هستید دوره های سرما یا گرمای هوا و رطوبت می تواند باعث مشکلات تنفسی شود. خوب است که همیشه نیم نگاهی به پیش بینی وضعیت هوا داشته باشید و اطمینان حاصل کنید که داروی کافی برای شرایطی که علائمتان موقتا تشدید می شود، دارید. سایت اداره ی هواشناسی ،طی زمستان هشدارهای هوای سرد دارد که می تواند به شما در مورد دوره های سرما هشدار دهد.
مراقب آنچه تنفس می کنید باشید
موارد مشخصی هستند که اگر امکان پذیر باشد باید از آنها دوری کرد تا علائم بیماری انسدادی مزمن ریه(COPD) و شانس شعله ور شدن بیماری کاهش پیدا کند، این موارد عبارتند از:
- اماکن پر از گرد و غبار
- دود از جمله دود اگزوز ماشین
- سیگار
- اسپری و دستگاه های خوش بو کننده ی هوا
- مواد پاک کننده با بوی قوی (مگر اینکه تهویه کافی وجود داشته باشد)
- اسپری مو
- عطر و ادوکلن
نظارت و بررسی منظم
برای نظارت بر وضعیت شما باید با پزشک و تیم مراقبتی خود در تماس منظم باشید. این قرار ملاقات ها شامل این برنامه ها خواهد بود:
- صحبت در مورد علائمتان – از جمله اینکه آیا روی فعالیت طبیعی شما اثر گذاشته اند یا بدتر شده اند؟
- تبادل نظر در مورد داروهایتان – از جمله اینکه آیا عوارض جانبی را تجربه کرده اید؟
- آزمایشاتی برای ارزیابی سلامت شما
این جلسات همچنین فرصت خوبی است تا هرگونه سوالی دارید بپرسید یا در مورد هر مسئله ای که می خواهید با پزشک و تیم درمانی خود مشورت کنید. اگر علائمتان بطور ناگهانی بدتر شد یا در فاصله ی بررسی هایتان علامت جدیدی پیدا کردید با پزشک یا تیم درمانی تان تماس بگیرید.
روش های تنفس
تکنیک های مختلف تنفسی وجود دارد که برای بعضی افراد در زمینه ی تنگی نفس کمک کننده خواهد بود. این روش ها عبارتند از کنترل تنفس که شامل تنفس آرام با حداقل تلاش و با حمایت شانه هاست. این تکنیک می تواند زمانی که فرد مبتلا به بیماری انسدادی مزمن ریه (COPD) احساس تنگی نفس می کند، کمک کننده باشد. تکنیک های تنفسی برای افرادی که فعال تر هستند عبارتند از:
- تنفس آرام، عمیق و آهسته
- تنفس از طریق لب های جمع شده مثل حالت سوت زدن
- تنفس عمیق در زمان انجام فعالیتی که نیاز به تلاش فراوان دارد
- تنفس گام به گام به کمک ریتم در زمان انجام یک فعالیت مانند هنگام بالا رفتن از پله
اگر دچار سرفه از ناحیه سینه هستید که خلط زیادی تولید می کند به شما تکنیک ویژه ای آموزش داده می شود که کمک می کند راه های هوایی تان را تمیز کنید، این روش تکنیک تنفس چرخه ی فعال نام دارد.
صحبت با دیگران
اگر در مورد وضعیت و درمانتان سوالی دارید، پزشک یا پرستارتان می توانند به شما اطمینان خاطر دهند. همچنین صحبت با یک مشاور آموزش دیده یا روان شناس یا فردی در خطوط تلفنی تخصصی هم ممکن است برایتان مفید باشد. پزشک شما در این مورد اطلاعات لازم را به شما می دهد. برای بعضی افراد صحبت کردن با دیگر افراد مبتلا به بیماری انسدادی مزمن ریه (COPD) ، در یک گروه حمایتی محلی یا اتاق چت اینترنتی کمک کننده است.
روابط و رابطه ی جنسی
داشتن بیماری طولانی مدتی همچون بیماری اسدادی مزمن ریه (COPD)می تواند هر رابطه ای را دچار تنش کند. اشکال در تنفس و سرفه می تواند باعث احساس خستگی و افسردگی در شما شود. همسر، شریک جنسی یا مراقب شما هم ممکن است دغدغه های زیادی در مورد وضعیت سلامتی شما داشته باشد. مهم است که در مورد دغدغه هایتان با هم صحبت کنید. پذیرش اینکه چه احساسی دارید و کارهایی که خانواده و دوستانتان می توانند برای کمک به شما بکنند، می توانند باعث آسودگی شان شود. اما از اینکه به آنها بگوئید زمانی را برای بودن با خودتان نیاز دارید خجالت نکشید، اگر این واقعا چیزی است که می خواهید.
زندگی جنسی شما
همینطور که بیماری انسدادی مزمن ریه (COPD) پیشرفت می کند و تنگی تفس افزایش می یابد مشارکت در فعالیت های شدید دشوار خواهد بود. تنگی نفس ممکن است طی فعالیت جنسی اتفاق بیافتد و این یعنی زندگی شما می تواند آسیب ببیند. با شریک جنسی خود صحبت کنید و افکارتان را باز نگه دارید (روشن فکر باشید). کشف کنید هردوی شما از لحاظ جنسی به چه چیزی علاقه مندید. تماس ساده، مورد لمس واقع شدن و نزدیک شدن به دیگری کمک می کند فرد احساس خاص و مورد علاقه بودن داشته باشد. ممکن است پزشک، پرستار یا فیزیوتراپیست شما بتواند راه هایی برای کمک به تنگی نفس تان در طول رابطه جنسی ارائه دهد.
پرواز در شرایط ابتلا به بیماری انسدادی مزمن ریه (COPD)
اگر مبتلا به بیماری انسدادی مزمن ریه(COPD) هستید و برای سفر هوایی برنامه ریزی می کنید برای انجام یک ارزیابی آمادگی برای پرواز به پزشک خود مراجعه کنید. این ارزیابی شامل بررسی تنفس شما به کمک اِسپیرومتری واندازه گیری سطح اکسیژن شما خواهد بود. قبل از سفر، به یاد داشته باشید همه ی داروهایتان از جمله داروهای استنشاقی را همراه خود در کیف دستی تان بگذارید. اگر اکسیژن درمانی می شوید قبل از رزرو تعطیلاتتان به اپراتور شرکت مسافرتی و خطوط هوایی خود اطلاع دهید چرا که ممکن است نیاز باشد یک فرم پزشکی از پزشک خود داشته باشید. اگر از اکسیژن درمانی طولانی مدت استفاده می کنید، اطمینان حاصل کنید مقدار کافی ذخیره ی اکسیژن برای زمان پرواز و نیز حضورتان در خارج از کشور دارید. خطوط هوایی معمولا اجازه نمی دهند با خود کپسول اکسیژن داشته باشید اما ممکن است دستگاه های تغلیظ اکسیژن قابل حمل مجاز باشد.
پول و حمایت مالی
افراد مبتلا به بیماری انسدادی مزمن ریه (COPD) اغلب ناچارند کار خود را ترک کنند چرا که تنگی نفس شان مانع آن می شود آنچه را لازم است در کار خود انجام دهند. اگر درآمد خانوار شما کم است یا فرزندانی دارید که با شما در خانه زندگی می کنند ممکن است واجد شرایط دریافت مزایای از کارافتادگی باشید.
مراقبت در پایان زندگی
بیماری انسدادی مزمن ریه (COPD) یک بیماری جدی است که می تواند در نهایت به مرحله ای برسد که تهدید کننده ی زندگی فرد باشد. از پیش صحبت در مورد این موضوع و برنامه ریزی برای مراقبت مرحله ی پایانی زندگی که به آن مراقبت تسکین دهنده هم گفته می شود، می تواند کمک کننده باشد. صحبت کردن در مورد مرگ با پزشک تان و بویژه خانواده و دوستان، می تواند دشوار باشد اما برای بسیاری از افراد این کار کمک کننده است. خدمات حمایتی برای خانواده و دوستانتان نیز در دسترس است. صحبت و تبادل نظر در مورد علائمی که با شدیدتر شدن بیماری تان ممکن است پیدا کنید و نیز درمان های موجود برای کاهش این علائم کمک کننده خواهد بود. همچنان که بیماری انسدادی مزمن ریه تان پیشرفت می کند پزشک تان برای پایه ریزی یک برنامه ی مدیریتی روشن بر اساس خواسته های شما کار خواهد کرد. این برنامه شامل این مسئله خواهد بود که آیا ترجیح می دهید در این مرحله که بیمارتر می شوید به بیمارستان یا آسایشگاه بروید یا در خانه مورد مراقبت قرار بگیرید.
ممکن است بخواهید درباره یک تصمیم در آینده که به آن خواسته ی در زمان زنده بودن هم گفته می شود بحث و گفتگو کنید. در این تصمیم از پیش گرفته شده خواسته های شما در مورد درمانتان در زمانی که بسیار بدحال خواهید بود و قابل مشاورت نیستید، تنظیم می شود. این تصمیم شامل این است که آیا می خواهید وقتی تنفستان قطع شد احیاء شوید و آیا می خواهید تنفس مصنوعی ادامه پیدا کند یا خیر.
