بارداری یک وضعیت طبیعی است اما می تواند زنان را مستعد ابتلا به برخی عفونت ها نموده یا آنها را شدیدتر کند. حتی گاهی عفونت های خفیف سبب بیماری های جدی در زنان باردار می‌شود. برخی از انواع عفونت در بارداری، در درجه اول برای مادر خطرآفرین هستند در حالی که سایر آن ها می توانند از طریق جفت یا هنگام تولد به نوزاد منتقل شده و نوزاد در معرض خطر عوارض سلامتی قرار دهند. بعضی از عفونت هایی که در دوران بارداری ایجاد می شوند می توانند منجر به سقط جنین، زایمان زودرس یا نقص های مادرزادی شوند و حتی ممکن است برای مادر تهدید کننده زندگی باشند. از طرفی، داروهایی که برای درمان عفونت ها استفاده می شوند می توانند عوارض جانبی جدی به خصوص برای نوزاد ایجاد کنند. تلاش برای جلوگیری از عفونت در بارداری برای به حداقل رساندن خطرات برای مادر و جنین بسیار مهم است.
فهرست مطالب
عفونت های ویروسی و باکتریایی
بسیاری از عفونت های ویروسی در دوران بارداری خوش خیم در نظر گرفته می شوند. اما به دلیل تغییرات ایمنی مرتبط با بارداری، شدت عفونت های ویروسی ممکن است افزایش یابد. علاوه بر این، اطلاعات کمی در مورد چگونگی تأثیر بارداری بر پاسخ مادر به پاتوژن های ویروسی وجود دارد. با این حال، تصور می‌شود که پاسخ جفت به ویروس‌ها ممکن است در شدت عفونت در بارداری نقش داشته باشد.
ویروس های مرتبط با بارداری عبارتند از ویروس هرپس سیمپلکس (HSV)، ویروس واریسلا زوستر (آبله مرغان)، سیتومگالوویروس، سرخجه، ویروس نقص ایمنی انسانی (HIV)، هپاتیت، آنفولانزا و ابولا.
عفونت های باکتریایی نیز ممکن است زنان باردار و جنین و نوزاد را تحت تاثیر قرار دهد. مانند عفونت های ویروسی، غربالگری، درمان و پیشگیری از این عفونت ها برای کاهش عوارض بارداری به همان اندازه مهم است. عفونت های دستگاه ادراری، لیستریوز، سیفلیس، کلامیدیا، و واژینوز باکتریایی از جمله این بیماری ها هستند.
درمان عفونت
عفونت واژن در بارداری
فرد باردار ممکن است در برابر برخی عفونت‌ها آسیب پذیر تر باشد و اگر عفونت در بارداری درمان نشود، می‌تواند عوارض شدیدتری ایجاد نماید. هر کسی که در دوران بارداری حتی یک عفونت جزئی داشته باشد باید با پزشک یا ماما صحبت کند.
عفونت‌های واژن در دوران بارداری عبارتند از:
عفونت های قارچی واژن
این عفوت ها توسط قارچی به نام کاندیدا ایجاد می شود. در دوران بارداری به دلیل تغییرات در سیستم ایمنی، افزایش تولید گلیکوژن و سطوح بالاتر استروژن احتمال ابتلا به عفونت قارچی بیشتر می‌شود. طبق آمارها، حدود 20 درصد از کل زنان مبتلا به کاندیدا هستند که این میزان در دوران بارداری، به خصوص در سه ماهه دوم و سوم به 30 درصد می رسد.
پیشنهاد مقاله: درمان عفونت واژن
شایع ترین علائم عفونت قارچی واژن
- خارش در اطراف واژن یا مجرای ادرار
- ترشحات غلیظ، سفید و شبیه پنیر
- بوی نان یا ترشیدگی از واژن
- درد یا سوزش در داخل یا اطراف واژن
- درد یا سوزش در طول رابطه جنسی
تشخیص قبل از شروع درمان ضروری است زیرا سایر عفونت ها مانند واژینوز باکتریال و کلامیدیا را می توان با عفونت های قارچی اشتباه گرفت.
واژینوز باکتریال
واژینوز باکتریال (BV) یک عفونت باکتریایی در واژن است که به راحتی قابل درمان می‌باشد. علائم عبارتند از:
- خارش پوست، سوزش یا درد در واژن یا ناحیه تناسلی
- بوی ماهی از واژن
- بوی بدی که بعد از رابطه جنسی بدتر می شود.
- مقدار زیادی ترشح نازک و خاکستری رنگ
اگر BV در دوران بارداری درمان نشود، ممکن است باعث زایمان زودرس و تولد نوزادان نارس یا کم وزن گردد.
استرپتوکوک گروهB (GBS)
استرپتوکوک گروهB (GBS) گروهی از باکتری ها هستند که اغلب در واژن و مقعد استقرار می‌یابند اما علائم یا حتی عفونت ایجاد نمی کنند. با این حال، زنان مبتلا به GBS ممکن است در 1 تا 2 درصد موارد هنگام زایمان آن را به نوزادان خود منتقل کنند. GBS در یک نوزاد تازه متولد شده می تواند کشنده باشد.
آزمایش بین آغاز هفته 36 و پایان هفته 37 بارداری می تواند GBS را تشخیص دهد و بخشی استاندارد از اکثر مراقبت های دوران بارداری است. درمان از طریق آنتی بیوتیک های وریدی می تواند به طور قابل توجهی خطر انتقال عفونت در بارداری به نوزاد را کاهش دهد.
عفونت رحم در دوران بارداری
عفونت رحم ممکن است جفت را تحت تأثیر قرار دهد، به جنین در حال رشد آسیب برساند، باعث زایمان زودرس شود یا منجر به ناهنجاری های هنگام تولد گردد. این عفونت در بارداری همچنین می تواند زایمان را خطرناک تر و دشوارتر نماید. عفونت‌های رحمی اغلب زمانی ایجاد می‌شوند که باکتری‌های واژن به سمت رحم می‌روند، بنابراین عفونت درمان نشده واژن یک عامل خطر برای عفونت های رحمی محسوب می‌گردد. درمان شامل آنتی بیوتیک و گاهی بستری شدن در بیمارستان می باشد. اگر در حین زایمان تب ایجاد شود، پزشک یا ماما جنین را زیر نظر می گیرد و اگر علائم شدید باشد، پزشک ممکن است زایمان سزارین را توصیه کند.
یکی از جذابیت‌های اپلیکیشن از پزشک این است که بیمار امکان دریافت مشاوره و مشاوره پزشکی آنلاین را داشته، و با استفاده از این خدمات می‌توانند بدون اتلاف وقت، با صرف هزینه کم‌تر، و بدون نیاز به تحمل شلوغی مطب به صورت کاملا آنلاین ازپزشک مورد نظر خود به راحتی مشاوره دریافت نمائید و یا ویزیت شوید. برای استفاده از این خدمات ارزشمند کافی است اپ ازپزشک را نصب کرده تا از تمامی خدمات مخصوص بیماران بهره‌مند شوید.
تاثیر عفونت در بارداری روی جنین
عفونت‌های متعددی می‌توانند روی کودک در حال رشد تأثیر بگذارند. با این حال، تشخیص اینکه آیا و تا چه حد جنین تحت تأثیر قرار می گیرد یا خیر، برای پزشکان دشوار است.
تاثیر عفونت در بارداری برای نوزاد در حال رشد
- به مادر آسیب رسانده و توانایی بدن او را برای دوران بارداری کاهش دهند یا نیاز به استفاده از داروهایی داشته باشند که ممکن است به جنین آسیب برساند.
- با ایجاد تغییراتی که منجر به ناهنجاری های هنگام تولد می شود، به طور مستقیم به کودک آسیب برسانند.
- باعث زایمان زودرس یا سقط جنین شوند.
عفونت واژن
عفونت‌هایی که به جنین در حال رشد آسیب می‌رسانند
- واژینوز باکتریال، که ممکن است باعث زایمان زودرس شود.
- بیماری های مسری مانند هپاتیت، سیفلیس، تبخال و HIV که می توانند جنین را آلوده کنند.
- کلامیدیا، که می تواند باعث عفونت چشم و ذات الریه شود.
- سوزاک، که می تواند مایع آمنیوتیک را آلوده کند، باعث زایمان زودرس و منجر به عفونت چشم و کوری احتمالی شود.
- بیماری پنجم، که می تواند باعث سقط جنین یا کم خونی جنین شود.
- استرپتوکوک گروه B که می تواند عوارض شدیدی در نوزادان ایجاد کند و در موارد نادر می تواند کشنده باشد.
- توکسوپلاسموز، که می تواند باعث ناهنجاری های هنگام تولد و ناتوانی های ذهنی شود.
- لیستریا، که می تواند باعث سقط جنین، مرده زایی و ناهنجاری های هنگام تولد شود.
- سیتومگالوویروس، که اغلب بی ضرر است، اما گاهی می تواند باعث ناهنجاری های هنگام تولد و ناتوانی های ذهنی شود.
- زیکا، که معمولا خفیف است، می تواند باعث از دست دادن بارداری یا ناهنجاری های تولد در نوزاد شود و خطر مرده زایی و سقط جنین را در مبتلایان به این ویروس افزایش دهد.
بسته به سلامت کلی فرد باردار، زمان ایجاد عفونت در بارداری و اینکه آیا فرد تحت درمان قرار گرفته است یا خیر، سایر عفونت ها نیز ممکن است به جنین در حال رشد آسیب برسانند.
پیشنهاد ویژه: عفونت باکتریال واژن
پیشگیری از عفونت در بارداری
راهبردهایی برای کاهش خطر ابتلا به عفونت در بارداری:
- اجتناب از سفر به مناطقی که زیکا در آن شیوع دارد و استفاده از اسپری حشرات برای جلوگیری از نیش پشه
- استفاده از کاندوم و درخواست از شریک جنسی برای آزمایش عفونت های مقاربتی
- شستن مکرر و دقیق دست ها
- اجتناب از افرادی که عفونت های مسری دارند
- تزریق واکسن آنفلوانزا
- اجتناب از غذاهای غیر پاستوریزه
- آزمایش برای عفونت های مقاربتی و استرپتوکوک گروه B
کلام پایانی
اکثر افرادی که دچار عفونت در بارداری می شوند، هیچ عارضه ای را تجربه نمی کنند اما به هر صورت درمان سریع احتمال زایمان سالم را افزایش می دهد. هر کسی که در طول بارداری خود علائم غیرعادی را مشاهده می کند باید آن را با پزشک یا ماما مطرح نماید. مراقبت های دوران بارداری نیز بسیار مهم است زیرا می تواند برخی از عفونت ها را حتی قبل از ایجاد علائم تشخیص دهد.
سوالات متداول
شایع ترین عفونت ویروسی در بارداری چیست؟
CMV شایع ترین ویروسی است که در داخل رحم منتقل شده و تقریباً 0.5٪ تا 1.5٪ از تولدها را تحت تأثیر قرار می دهد. حدود 40 درصد از عفونت های CMV مادر در دوران بارداری منجر به عفونت در جنین می شود.
بهترین درمان عفونت در بارداری چیست؟
در اینجا نمونه ای از آنتی بیوتیک هایی که به طور کلی در دوران بارداری ایمن در نظر گرفته می شوند آورده شده است: 1.پنی سیلین ها، از جمله آموکسی سیلین و آمپی سیلین. 2.سفالوسپورین ها، از جمله سفالکسین 3.کلیندامایسین
در دوران بارداری چه نوع عفونت های باکتریایی می‌تواند رخ دهد؟
استرپتوکوک گروه B عفونت های دستگاه ادراری لیستریوز سیفلیس کلامیدیا سوزاک واژینوز باکتریال بسیاری از زنان مبتلا به این عفونت ها بدون علامت هستند و نیاز به آگاهی و غربالگری صحیح دارند.
آیا ابتلا به عفونت ادراری در بارداری می‌تواند روی کودک تاثیر بگذارد؟
ابتلا به عفونت ادراری در دوران بارداری می تواند خطر ابتلا به فشار خون بالا را افزایش دهد و ممکن است کودک زودتر و کم وزن تر از حد معمول به دنیا بیاید. به همین دلیل، حتی در صورت عدم وجود علایم، درمان عفونت ادراری در اسرع وقت بسیار مهم است.
چگونه می‌توان در دوران بارداری از ابتلا به عفونت ادراری پیشگیری کرد؟
تخلیه مکررمثانه به خصوص قبل و بعد از رابطه جنسی، پوشیدن لباس زیر نخی، اجتناب از دوش واژینال، عطر، یا اسپری.
